Metin
@Zehrin
“Kişinin kendini tanımaya başlaması aslında kendini savunmaya başlamasıdır ve bu çoğu zaman beyhude bir savunmadır.”
Umutların bittiği yer
22 okur puanı
Kasım 2018 tarihinde katıldı
Ben koLay vuruLmam
Ben koLay yıkıLmam
Vurursan bir sen vurursun
Yıkarsan bir sen yıkarsın
CENAZEMİ . . .
Ra'nâ , rah-nüma oLur her söz diLinde,
Sen ki hüsn-ü teveccüh'e layıksın.
CemâLini eyLeme kem gözlere efkâr,
Sanma ki her yâr güL-nefesî olur,
Gürdas oLur güLşen-i ömründe .
M.E. . .
Güzel değil batmakla kaybolan bir mahbup. Çünkü zevâle mahkûm, hakikî güzel olamaz. Aşk-ı ebedî için yaratılan ve âyine-i Samed olan kalb ile sevilmez ve sevilmemeli.
نَمِى اَرْزَدْ “غُرُوبْدَه” غَيْب شُدَنْ مَطْلُوبْ
Bir matlup ki gurupta gaybûbet etmeye mahkûmdur; kalbin alâkasına, fikrin merakına değmiyor. Âmâle merci olamıyor. Arkasında gam ve kederle teessüf etmeye lâyık değildir. Nerede kaldı ki, kalb ona perestiş etsin ve ona bağlansın, kalsın!
Okur Takip Önerileri
️ŞehLâ ️
Senin şehrin benim gözlerimdi.
Bir gidiş gittin ,
Bakar kör oldum sözlerine ...
Benim dilim senin sözlerindi.
Bir susuş sustun,
Ben sağır ben dilsiz..
Konuş, anlat , susma diyorlar .!
Söyle . !
Ben seni tanımayana ne anlatayım.
seni yaşamayana ne söyleyeyim.
Anlatsam anlamazlar ki seni ,
Bir tünce'ye sığmazsın sen şehla
ama . . .
seninle olmak
ülkemi dört mevsim , köşe bucak 0
yaşamak demek .
Sen susma şehla. !
sen susarsan ,
Siir susarsan gülüşlerine.
susuşlarına değil ,
gülüşlerine hasret kaldı şiirler..
Ölmüş olması şaşılmayacak adam
Bir kaç damla sahte gözyaşı belki
El alem ne der sonuçta. . .
Varlığı Alışıla gelmiş
Yokluğu bir reyden ibaret olan adam !
Ardında pek birşey bırakmayacak
Ne bir evlat ne bir mal
Ne rahmet okuyanı olacak ne küfredeni
Yokluğuda varlığı gibi alışılagelmiş
İsmi anımsayacak adam . . .
Metin .
Seni kürt mantolu Madonna'ya benzetmek istiyorum . Fakat yanından bile geçmiyorsun . En büyük farkta o senin kızın madonnam bizim kızımız değil .!
ben öLmüşüm kime ne !
kime ne faydası yada zararı var !
bu benim ÖLümüm...
SON SÖZLER
Yaşamına intiharla son veren Zweig, bıraktığı notta yazanların bir kısmı şöyleydi: "Bütün dostlarımı selamlarım! Umarım, uzun gecenin ardından gelecek sabahın kızıllığını hala görebilirler. Ben, çok sabırsız olan ben, onların önünden gidiyorum".
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazan hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.”
Kaçınız, çırılçıplak bedenler karşısında yalnızca gözlere baktınız. Sorsalar, güya hepiniz âşıktınız.