Nasıl da güzel bir esmer! Parlayan gece!
Işığı en çok özümleyenin siyah olduğunu söylemekte haklılar. Saçlarının arasında, gözlerinin siyah kehribarında gizlenmiş ışığı görmüyor musun?
* -sana baktı, öyle değil mi? Sen de Tanrı’ya inandin yine?
-Hayır, bana bakmadı, beni bakışlarıyla sarıp sarmalaladı; Tanrı’ya inanmak değildi bu, kendimi bir Tanrı sandım.
Buna dayanabilecek miyim? Gözleri şu kapının boşluğunu doldurunca, bir gelincik gibi kıpkırmızı ya da bir zambak gibi bembeyaz kesilmeyecek miyim acaba? Kalbim çatlamayacak mı?