En sevdiğim boşluktayım. En güvende hissettiğim evrendeyim. Süzülüyorum. Rüzgarda bir poşet ya da onuncu kattan atılan bir böcek gibi… Ama burada olduğum sürece aslında ne olduğumun bir önemi yok. Belirli bir rotam ya da varış noktam da yok. Varoluşumun süzülüş eylemindeyim. Süzülüyorum. Hafif hareketlerle. Çok hafif. Acelem yok. Bekleyenim yok.