Suç ve Ceza'da Pyotr Petrovic'in söyledikleri.. "Öyle bazı aşağılamalar vardır ki, insan ne kadar isterse istesin, unutması olanaksızdır. Her şeyin, geçilmesi tehlikeli olan bir sınırı vardır. Bu sınır bir aşıldı mı artık geriye dönüş yoktur."
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda
acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
Ve şimdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın
başından başlayabilirim.
Ben senin kasvetinde asıl mevzu değilim
Ben senin meclisinde mebusmuyum değilim
Canım yandı camı açtım dumanından haberin olmadı
Kıravatlı bir kaç isyan astım duvarına uzatmadım
Yanlış anlasınlar diye yanlış sözler söyledim. Ben de anlamadım her gece kurşuna dizdiğim hayatımı nasıl ve nerede kaybettiğimi
Herşey için artık çok geç
" Bu insanlar saçlarına gösterdikleri itinanın yarısını kafalarının içindeki beyinlerine gösterselerdi, durumları şimdikinden bin defa daha iyi olurdu. "