Hilâl
@Zendagimigzara
Şükrüm nefesime yetmesin isterdim...
Öğretmen
939 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Amatör 2
Ah kurtulsaydım bu gürültülü başımdan
Ne olurdu sanki
Onun yerine bir akvaryum taşırdım gövdemin üstünde
kendi çiçeklerimi yetiştirirdim sulardım sık sık
Suları taşardı bedenime arınırdım bu yorgunluktan ümit dolardım
Metalden yapılmış göğsümü de atmalı
Yakmalı şu metali
Yakmalı tüm geçmişi acıları tükenmişlikleri
bir tek güzel olanlar
İnsanlar, diyorum
Söyleyebilseydiler içindekilerini birbirlerine
Hiç olmazdı, bunca hengame.
Didem Madak
Anlatmak isterdin kendini durmadan
Bir bardağa bile olsa.
Ne diyecektin , ne söyleyecektin
Şairlerin şahı olsan,
Bir AH' dan başka.
Okur Takip Önerileri
" Kendi elin ile ittiğin birini gitti diye
suçlayamazsın."
Şiire amatör bir giriş.:)
İnsan her gün bir yudum su içer gibi bir yudum da umut almalı genzinden
Bir miktar da mutluluk,
Ama ne yapabilirim kederin inatçı ağı bu dolanmış ayağıma,
Elimde değil onu çıkarıp atmak bu karanlık dehlizden,
Elimde değil kederin sonsuzluk denizine düşmüşüm ben
Ne yazık ki yüzmeyi de bilemem.
Öğrenmedim çok önceden.
Şimdi çekiliyorum
Dostoyevski/ Budala
İnsan bazen akıl dışı rüyalar görür ve sabah uyandığında şaşıp kalır. Mantığınız sizi yarı yolda bırakmamış olduğundan, bunlardan kurnazca kurtulmaya çalışırsınız. Sizi terk etmeyen mantığınız, düşlerinizi dolduran saçmalıkları kabullenince artık bunları doğal bulmaya başlarsınız. Mantığınızın size çıkış yollarını göstermesine aldırmazsınız. Uyku durumundan gerçek yaşama dönerken, düşünüzde bazı şeylerin çözümsüz kaldığını fark edersiniz. Bazen bu duygu bütün benliğinizi sarar. Düşünüzün anlamsızlığına gülersiniz, ama bunda bir düşüncenin gizli olduğunu sezersiniz. Bu düşünce gerçektir ve yaşantınızla doğrudan ilgilidir. Sürekli içinizde yaşamıştır. Düşünüzde gördükleriniz size, uzun zamandır beklediğiniz, yeni ve derin anlamlı bir şeyler söylemek istiyor gibidir. Fakat bunun anlamını çözemezsiniz.
1000k
Bu sitede anlam veremediğim bir şey var.Bir insanın sayfasıyla ilgilenmiyorsanız neden onu takip ediyorsunuz? Ben birini takip etmeden önce bakıyorum sayfasına eğer beğendiysem paylaştıklarının bana hitap ettiğini düşünüyorsam takip ediyorum.Aksi takdirde takip etmenin bir anlamı var mı? Yada ne gibi bir anlamı olabilir ben cevaplandıramıyorum bu soruyu. O yüzden sayfamı takip etmeyip(ilgilenmeyip) takipte olan arkadaşlar lütfen çıkın.Belki de buna bazıları mütevaziliğimden dolayı takipte kalıyorum diyebilir. Ama mütevazilik yapmadan önce kendinize "Acaba karşımdaki benden bunu istiyor mu?" diye de bir sorun.Lüften sözlerimde bir art niyet aramayın.Sadece anlam veremediğim bir şeyi çözmeye çalışıyorum.İlgililere şimdiden teşekkürler 😊
"Gözlerim öleceğini bilen birinin çaresiz dinginliği gibi yılgın,
Yüreğim bir sürü eşya yüklenmiş bir kamyon gibi ağır.
Ağzım kuru, oksijenini git gide yitiriyormuş gibi dermansız, bir yudum umuda hasret...
Ellerim ah o her şeyi yapabilecekken kımıldamaya korkan ellerim, korkak, çekingen, tutuk.
Ve ilkbahara kilit vurmuş kalbim, bir çiçek ağlıyor içindeki,
Bir çocuk ağlıyor içindeki
Küçük bir umut bir çatlak arıyor sızmak için acılardan,
Sızmak için bu kelepçeli ruhtan,
İyiliğe, bir tutam sevgiye, mutluluğa vurulmuş bir kelepçe.
Bir hayat çırpınıyor iki kolun içinden.
Bir hayat ki yeniden yaşamak istiyor, ama dün doğmuş gibi, bir hayat ki yeniden nefes almak istiyor
bundan önceki tüm nefeslerini unutmuş gibi.
Bir hayat ki kuşlara uçmak istiyor.
Daha önce hiç özgür olmamış gibi özgürlüğü tutmak istiyor sıkı sıkı
Onun olan hiçbir şeyi bırakmayacak güçte ellerinin olduğunu varsayarak.
Şimdi sana geliyorum
Mavi beni de al koynuna
Bana da öğret uçmayı
Ki
Ruhum da bir kuş gibi kanat çırpsın göğe.
Yaşamak neymiş o da öğrensin
Nefes almak
Özgürcesine kurtulmak tüm zincirlerden
Kapılmak dünyanın en güzel hissine."
Pablo Neruda
Saat yedi buçuğuydu güzün
Ve ben bekliyordum
Kimi beklediğim önemli değil.
Günler, saatler, dakikalar
Bıktılar benle olmaktan
Çekip gittiler azar azar
Kaldım ortada, tek başıma
Eğer bir kere bile kendinize dışardan bakmadıysanız, ne kadar aynaya bakarsanız bakın kendinizi göremezsiniz.
Şu dünyadan ne kadar çabuk göçüyoruz! Yaşamın ilk dörtte biri tadını çıkarmayı bilemeden; son dörtte biri de artık tadını çıkaramaz olduktan sonra geçip gidiyor. Önce yaşamasını bilmiyoruz, çok geçmeden de bilecek gücümüz kalmıyor. Bu iki yararsız ucu ayıran arada ise zamanın geriye kalan dörtte üçü uykuyla, acılarla, zorlamalarla, her türlü zahmetle geçiyor. Yaşam kısa, ama az sürdüğü için değil, daha çok bu kısalık içinde onun tadına varacak neredeyse hiç zaman bulamadığımız için. Ölüm anının doğum anından uzak olması boşunadır, aradaki alan iyi doldurulmadıkça yaşam her zaman çok kısa sürer.
Emile/J.J.Rousseau