" Kim öğretti seni bana getiren yürüyüşü, çiçek mi taş mı duman mı gösterdi sana evimi... "
pablo neruda'nın mathilda'ya yazdığı...
Bazı insanların karakteri mutlu olmalarına engeldir. Şartları ne olursa olsun fakir bir çingenenin mutluluğunu dahi kıskanırlar ve etraflarına sataşıp mutsuz etmeye çalışarak bunu bastırırlar... hayat işte kime ne sunar kime ne sundurur..Hiçbir şeyiniz yok. Hiçbir şeye sahip değilsiniz. Hiçbir şey sizin malınız değil. Özgürsünüz. Sahip olduğunuz tek şey ne olduğunuz ve ne verdiğinizdir.
Reader Follow Recommendations
Bu yaşananlar karşısında insan tecrübesiz kalıyor. Hayallerini paylaşıyorsun yalnızca bunlarla yaşamak yanında iyi hissetmek mi gerçek sevgi yoksa düşündüğün zaman seni huzursuz eden sabırla beklemeni ve yanında olmanı isteyen biriyle çabalamak mı.. o kadar kararsız kalıyorum ki ve bu kararsızlık beni hayal kırıklığına uğratacağa benziyor. DüşüncesiZce duygularınla hareket edince yanında olmayı düşlüyorsun, fakat bir anda karşılaştığın bir zorlukta ondan kaçmanın yolunu arıyorsun. Ama şu ki onunlayken kendimin o kadar değerli hayatta heybede biriktirdiklerimin değerini anlamayacak gibi hissediyorum. Bunlar ona kolay gelecek ve binbir fedakarlıklarla yüzyüze kalacakmışım gibi hissediyorum.. bunun yanında bir de onunlayken mutlu olduğumu düşünüyorum bu gerçek mi?