Bir kucaklaşmayı e-posta ile gönderemeyiz.
Gözyaşını facebook mesajıyla silemeyiz.
Sevdiğimizin omzuna twitter ile yaslanamayız.
Bize gerçek lazım...
Elimizi uzattığımızda dokunan bir el,
yüzümüzü döndüğümüzde -sevgi- ile süzen gözler lazım.
Duamız, o bir kişiye ulaşabilmek, dokunabilmektir.
Niyazımız, o bir kişinin yarasına merhem olabilmektir.
Ötesi değil, fazlası da değil: Sadece o bir kişi..