Bir şiir yazıldığında, bir aşk doğduğunda yer yerinden oynamaz oysa. Şairin kalbi şaire, aşıkın kalbi aşıka çünkü. Ama bir çocuk öldüğünde. Ne diye kıyamet kopmaz ki???
Ah eden aşık'ın niyazla da olsa nazla da olsa iltica ettiği yegane makam Allah' tır. Aşkın zikri; "Allah" diye başlar, "Allah!" nidalarının sonundaki ah gecesinin üzerinde kısalır ve derinleşir.