“Biz ikimiz… Hiçbir şekilde kazanamayacağız Eylül…” “O zaman kaybedelim. Biz de kaybedelim, kazanmak zorunda değiliz. Ben seninle kaybetmeye de varım.”
O kadar yorul ki dinlenmenin değerini anla. O kadar üzül ki mutluluğun değerini anla. Ve belki bana hak vermeyeceksin ama mutsuzluğun da değerini anla; çünkü mutsuzluk da bir parçan senin ve ne olursa olsun her parçanın değerini bilmelisin. Sahip olduğun tek şey kendinsin.
Mutluluk bile acı çektirebilir, kabullen bunu. Kabullenemediğin hiçbir şey kalmasın. O kadar hazırlıklı ol ki her şeye, evren bile şaşırsın seni yıktıkça nasıl da ayağa kalktığına.
Hava soğuktu, rüzgar acımasız. Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Gün gelecekti, birileri bu kar küresini eline alıp sallayacaktı. Kar yağıyor sanacaktık, oysa altüst olacaktık…