Zeynep Aşut Acar
@Zeyneppastt
Duygusal patlamanın zamanı değil bugün. Bunun için vakit çok erken ya da çok geç.
Öğretmen
Diyarbakır
55 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ağaçlardan, kayalardan, insanlardan, caddelerden, kuşlardan korkuyordum çünkü.Sırtımda ürpertiler geçiyordu sürekli.
Bölünmüş bir dünyada sağduyulu kalmaya çalışan ve herhangi bir takıma girmeyen adama duyulan kuşku, sonunda o insanın çarmıha gerilmesiyle sonuçlanıyordu.
Ona göre sorun yasal çelişkilerden değil, iki tarafın da kendilerine benzemeyen insanları yok etme tutkusundan kaynaklanıyordu.
Okur Takip Önerileri
Bunca yıl sırtımda bunca insan taşıdım.
Üstümü yaşamak bildiler ,altımı ölüm.
Oysa ben, aldatan çizgimin keskinliğinde
Çoğunun üstümde öldüğünü gördüm.
Tuttum yakaladım kendimi
Getirdim gözlerinize serdim.
Durdum, size soruyorum.
Yaşadığımı görüyor musunuz.
Yaşadığımı
Görüyor
Musunuz.
Denizi sorguya çektim.
Dedim
Görüyor musun yaşadığımı…
Yetişemedim.
Sen ise evinin penceresinde oturuyorsun, güneş batıp akşam olduğunda imparatorluğundan gelecek haberi düşlüyorsun.
Ancak yine de çoğu kez keyifsizdi, kimsenin kendisini anlamadığına inanıyordu. O nasıl teselli edilebilirdi? Hangi arzusu yerine getirilebilirdi?
Çevremizde gezinip duran, olanak bulduklarında müdahale edecek insanlar yok değil. Fakat onlar bu olanağı bulamıyor, sadece sezgilerine güveniyorlar. Sezgileri ise sadece kendilerini oyalamaya yeterli, daha fazlasına değil.
Kadınlar kendilerini çok sık güçsüz hissederler ve insanların her şeyle ilgilenmeye zamanları yoktur. Bu kadar yıl boyunca neler oldu?
İlerki yaşlarda insana kalıntılar kalır, hepsine gerek vardır, çünkü onlar artık yenilenmeyecektir.
İnan da istersen bir odun parçasına inan.
Bilmiyorum ki bir nesle ait miyim; sevdiklerimin hiçbiri benim yaşımda değil. Hepsi beni hatırlayacak , yeryüzünde tek bir insan kalmayana kadar.
Şükürler olsun Tanrı’ya!
Geçti gitti o fırtına
Kalmadı artık hastalık.
O ateş ki “yaşamak” denir adına
Mağlup oldu en sonunda.
Ne sakin, ne tatlı bir andı
Neredeyse insan kendini suçlardı
Uyur iken Tabiat, susmuş iken yıldızlar da
Şayet bu dinginliği bir ut sesi ile dahi bozarsa.