Zeynep Çelik yorumladı.
Birisini sevdiğinizde, o size hakaret bile etse, gönül tahtınızdan indirmezsiniz onu..
Çünkü emir büyük yerden, yürekten, geliyordur..
Kalbinizin usağı olursunuz. Suçsuzken özür dilersiniz mesela.
Siz ona "Özledim, seni görmeye geldim!" dersiniz, o sizi paylar, "Falanca günü görüşecektik, bugün hesapta yoktun" diye karşılar. Buz gibidir. Uykusuz halinize karışan o çocuksu sevinci görmez, sizi sadece göndermeye çalışır...
Bahaneleri hazırdır. Zaten hiç bir zaman inanmamıştır o BIZ'e. O yüzden de her an patlamaya hazır bir volkan taşıyordur içinde. Sizi kurban eder o volkana.
Siz ona kurban olurken, o sizi bir mesajla kurban eder. Kendisinde gördüğü zaferi can yakan cümlelerle kutlar. Siz afallar kalırsınız. Bir yabancıyı sevdiğinizi anlarsınız. "Borcumuda ödeyeceğim" der giderken... Hangi borçtan bahsediyordu? Onun artık bir can borcu vardı... Cesetinizle birlikte susarsınız. Kendinizi gömer, onu güzel kokulu kabristan çiçeklerine bırakırsınız. Sevmeye devam edersiniz. Onu yeryüzündeki çiçeklere emanet edip karışırsınız toprağa. Birgün yeniden filizlenir ve sizin toprağınıza hayat verir umuduyla.
- Deniz
Bu bizim aslında hiç bir şey yapmadıkları halde gönül sadakası diye sevdiğimiz insanların en komik halleri de sevilmediklerini anladıklarında ortaya çıkıyor. Emeğinize sağlık. Sevginize deger insanlara gönül vermeniz dileğiyle
Bende size teşekkür ederim. Her ne kadar Türkiye'de yetişmiş arkadaşlarım kadar hakim olamasamda kalem'e, kendimce mutlu oluyorum yazarken. Belki kelimeler hiç bir zaman anlamlarına gelmeyecek, ama olsun. Yaklaşmak bile güzel. Sevgiler