Sabitlenmiş gönderi
Küçücük bir gök parçası belirdi.Ne harika bir maviydi!
Bir anda her şeyi görmeye başladım,artık hiçbir şey sıradan değil benim için.
Çünkü sadece kendi kaderlerini bir gizem olarak yaşayabilenlerin gerçek anlamda yaşadıklarına inanıyorum.
Reader Follow Recommendations
Farklı hisseden,farklı hassasiyetlere sahip ve farkındalığı güçlenmiş başka bir insan haline geldiğimi biliyorum.Daha iyi bir insan olduğumu iddia edecek cesaretim yok elbette,ama daha mutlu bir insan olduğumu biliyorum,çünkü o buz gibi donuk hayatım için yeni anlam buldum,yaşamın kendisinden başka bir sözcükle açıklayamayacağım bir anlam.
İnsanın kendini açması yeterliydi,insandan insana canlı bir akış başlıyordu hemen,yükseklerden derinlere iniyor,derinlerden tekrar sonsuzluğa yükseliyordu.
Öyle hissediyorum ki,bende onlara korkunç yabancı gelen bir şeyler vardı,bu yüzden hiçbir şekilde aralarına karışamıyor,beni saran bu yoğun kitleden kopuk bir şekilde suyun üzerinde bir yağ damlası gibi tek başıma yüzüyordum .
Ah,canlılığım her zaman vardı elbette,sadece yaşamaya cesaret edememiştim.
Yeniden hissetmeye başlamıştım,kurumuş dal yeniden yeşermiş tomurcuk veriyordu.
Beni kendime getirmesini,tarifsiz ve dipsiz bir utanca düşürmesini beklediğim kırbaç gibi şaklayan “hırsız” sözcüğü içimde hiçbir şey uyandırmamıştı.
İçimi dinlemeye devam ettim,ama bir şey olmadı,hiçbir şey olmadı.
Kendimi suçlamış,kendimi yargılamıştım,şimdi yargıç hükmünü bildirecekti.
Sonra hiçbir şeyin olmadığı tuhaf,adeta bomboş bir an geldi,sadece -ah,bunu ifade etmek ne kadar zor-kulak verdiğim,kendi içimi dinlediğim bir an.
O anlarda duygularımın her saniyesinin,düşüncelerimin her titreşiminin öylesine olağanüstü bir berraklıkla bilincindeydim ki,böyle bir şeyi otuz altı yıllık yaşamımda daha önce hiç yaşamadım ve buna rağmen olayların bu akıldışı dizilimini,algımdaki bu şaşırtıcı iniş çıkışı ortaya dökmeye cesaret edemiyorum;evet,herhangi bir şair veya psikolog bu olanları akla uygun bir şekilde tasvir edebilir miydi acaba,ondan da emin değilim.Benim yapabileceğim sadece olayları hiç beklenmedik bir biçimde ortaya çıktıkları sıraya göre dizmek.
Fakat tuhaf bir şeydi bu,nasıl anlatabilirim bilmiyorum;evet öylesine açıklanamaz bir şey ki,öylesine acayip ve yine de kendimi hiçbir biçimde sonradan yanıltmadığımı biliyorum.
Heyecanımın içine bir aralıktan giren soğuk hava akımı gibi utanç sızmıştı.Olanları berrak zihinle bir kez daha düşününce kendi kendimi anlayamaz oldum.