Celile, ela gözlü pars…
Nazım Hikmet’in annesi, Yahya Kemal’in sevgilisi,Osmanlı’nın ilk nü ressamı.
Ahh Celile canım Celile. Severek bir solukta okuduğum Osman Balcigil romanı. Eser sadece bir aşk hikayesi değil dönemi çok güzel anlatan bir roman ayrıca. Nazım Hikmet’in bebekliğinden hapishane günlerine kadar yer verilen bu eser Celile’nin gözünden anlatıyor tüm olanları.
Edebiyat öğretmeni olarak hayran olduğum Yahya Kemal’e bu romanla beraber antipati duymadım dersem yalan olur. Şair olmak başka yürekli olmak, sevdiğini haykırarak söyleme cesaretine sahip olmak bambaşkaymış. Hani biz şairlerin aşkı başka yaşadıklarını düşünürüz ya işte Yahya Kemal’de bu yok :) Elalem ne der kalıplarına sıkışmış bir durum onunkisi.Son olarak Nazım Hikmet müthiş bir şair olmakla birlikte oldukça da ileri görüşlü . ‘Hocam olarak girdiğiniz bu eve babam olarak giremeyeceksiniz.’ bu efsane cümleyle noktalıyorum incelememi merak edin ve okuyun diye ;)