Madem ki ölüyüm senin için, neden seve seve ölmeyeyim ki, madem ki bırakıp gittin beni, neden ben de çekip gitmeyeyim?
Yine yalnız kaldım, her zamankinden daha yalnızım, hiçbir şeyim kalmadı, senden bana kalan hiçbir şeyim yok – ne bir çocuk, ne bir sözcük, ne bir satır, ne bir hatıra; ve biri senin yanında adımı söylese, bir yabancının adıymış gibi duymadan geçer gidersin.
Reader Follow Recommendations
Ama sen neyimsin ki benim, sen ki beni asla, asla tanımadın, bir su birikintisinin yanından geçer gibi geçip gittin yanımdan, bir taşa basar gibi üzerime basıp gittin, gittin, hep gittin ve beni hiç bitmeyen bir bekleyişe mahkûm ettin, neyimsin ki sen benim?
Herkes, herkes beni şımarttı, herkes bana hep iyi davrandı – sadece sen, sadece sen beni unuttun, sadece sen beni asla tanımadın!