Ona kim olduğunu göstersene be evlât. Sen göstermezsen, sende ne olduğunu ne bilecek?"
Reader Follow Recommendations
Bu sahilde annesiyle kim bilir kaç kez yürümüşlerdi, kaç kez? Burada onunla bir kez daha yürüyebilmek için neler vermezdi ki? Sadece bir kez daha. Annesiyle yaptığı o her bir yürüyüşün değerini anlamak için annesini kaybetmesi gerekmişti ne yazık ki...
Annesinin mektubunda sorduğu soru geldi aklına. "Seni en büyük düşünü kovalamaktan alıkoyan sebep ne ki zaten?"
Hayır, sandığın gibi değil!
Sen beni hiç kaybetmedin.
Her şeyle seslenirim sana
Hatıraların ötesinden..."
Yanağından bir damla yaş süzüldü. "Hayır, anne, asıl senin sandığın gibi değil," dedi içinden. "Seni kaybettim. Bana seslendiğin de yok."
Kendini özel hissetmek için ihtiyacın olan tek şey, kendinsin.
Biliyor musun," dedi şişeye, "sen bana çekmişsin. Tükendiğin hâlde, utanmadan ayakta durabiliyorsun hâlâ." Yüzünde alaycı bir gülümseme belirdi. "Öyle ya, tanrıçayız biz! Devrilir miyiz hiç?"
Bir bahçeye girmek gerek
Hoş teferrüç kılmak gerek
Bir taze gül kokmak gerek
Ol gül hergiz solmaz ola
Yunus Emre
Yaa beyim, biz çok çektik, çok... Bizim zamanımızda oyunculuk, şimdiki gibi değildi... Nerdeee...
Köylü deyip geçmemeli, o ne çarıklı erkânıharptir! Bişey sorar, adamı zınk diye oturtur, partinin o bölgedeki itibarı iki
paralık olur. Bunun için, dolaşılacak yerlerde halkın sorabileceği bütün sorular hesaplanarak, ona göre bir iktisat doktoru, bir hukuk profesörü, bir maliye mütehassısı, bir yüksek ziraat mühendisi, bir de ihtisasını Amerikada yapmış
doktordan beş kişilik gezi heyeti kuruldu. Artık halk ne sorarsa sorsun, bu beş
aydın kişi en zor soruları bile parti tüzüğüne göre cevaplandırabilirdi.
Ne yapsanız inmez, insan bir kere dama çıkacak kadar delirdi mi, artık aşağı inmez.