Gökyüzünün Defteri
@_1Vaveyla
"Belki de gökyüzü insanlardan uzak olduğu için bu kadar güzeldir "
16 reader point
Joined on October 2019
Okuma Hedefleri
Belki de bir düzen gerekliydi hayatıma. Şiirce bir düzen. Şiir yazmayı bıraktım. Artık, ben bir şiiri yaşıyorum. Bir de düşüncelerle vedalaşmam gerek. Bir şair en çok yüreğinin sesini dinlemez mi?...
İçimdeki ezeli ve ebedi öfke çıkmak istiyor dışarı
Anne, kırıyor kemiklerimi...
Reader Follow Recommendations
Hafif bir rüzgar tenime değerek, düşüncelerimin bir kısmını savuruyor uzaklara
Gözlerim kapalı,hiç açmasam bitmese bu rüya
Bir başımayım, soğuk camlara değiyor titreyen ellerim
Çıkıp gökyüzüne kavuşsam ne var
Yürüsem dar karanlık sokaklarda
Sonra otursam bir kaldırıma,ben susarım o susar sabaha kadar susmuşuz
Ben gidiyorum kaldırımlar size emanet bu kimsesiz sokaklar
Hislerimi küçük bir kayığa bindirdim uğurluyorum
Sahile vuran dalgalarla konuşur mu insan
Boğuluyorum...
Hem de hiç suya ihtiyaç duymadan
Kulağımdan hiç silinmeyen bir şarkıyı andırıyor bugün deniz
Ellerimden oyuncaklarım bir bir gidiyor,dalgaların arasına karışıyor
Büyüyorum,
Büyümek kötü müdür sahi?
İnsanlar öldürür mü sevgiyi
Onları sevsem bile mi?
4.30
Gece saat 4.30
Gökyüzünde bütün yıldızlar ve kucaklar içimdeki yalnız çocuğu o siyah boşluk.
Konuşur, dertleşir bütün gece benimle çaresiz sessizlik
Dilimden bir tek gözleri buğulu bakan hafif karanlıktan korkan o saf temiz çocuk anlar
Hiç farkına varmazdım ki büyüdüğümün
Zaten yıldızım da kaybolmuş gökyüzünde yine
Yastığımı süslemişim, gözlerimden akan birkaç yaş ile
Kuytu köşede kimseye duyurmadan ağladığımda büyümüşüm
Büyütmüşüm içimdeki her bir duyguyu
Fazla aldırmış gönlüm bu dünyanın toz pembeliğine