"Hak Teala insana dört göz verdi. İkisi baş gözü, ikisi gönül gözüdür. Baş gözü halkı görür. Gönül gözü Hakk'ı görür. Ben dünyayı gönül gözüyle görmek isterim."
Dedemin öğrettiği çok eski bir arap şiiri geliyor aklıma: Asil insanların en neşeli zamanlarında bile bir hüzün vardır, daha düşük ruhlar ise en sefil zamanında bile neşelidir.