"...Ama o kadar çok ölü var ki seni bulamadım o kalabalık yığında."
Sayfa 462 - Safir Mila
Bana kızmaması o kadar hoşuma gidiyordu ki, onun yanında rahatça konuşabiliyordum. Hazer bana özgürlüğü veriyordu, yıllarca yapmak istediğimi yapmamı sağlıyordu. Beni konuşturuyordu. Bakışlarıyla da sözleriyle de beni susturmuyordu.
Merhamet kalbimde kök salıyordu.
Sayfa 440
Okur Takip Önerileri
Orada durdu, tam karşımda. Elini uzattı, ben gülümsüyordum. Cinayetimi gülümseyerek izledim. Ruhumu kanlı, günahkar ellerle öldürdü. O bir katildi ama cinayetini sessiz sedasız işlemişti. İyi de bir canavardı, cebinden şekerler çıkarırdı ve o şekerler benim sus payımdı.
Sus.
Artık susamıyorum.
Kötülük şeytanın ibadetiydi, onu neden insanlar yapıyordu?