EN SON YÜREKLER ÖLÜR
Sadece bir beden ve o bedene borçlu yaşayan ne çok insan...
Canan Tan'ın gerek kaleminin gücü gerek kelamlarının etkileyiciliği ve bunun yanında asıl mesleğinin eczacılık olmasıyla ortaya konan tek nefeste okunabilecek bir roman.
Aşk teması romanın tüm sayfalarına serpiştirilirken bunun yanında da asıl dikkat çekilmesi gereken nüans organ nakli olmuştur. Bu yüzden eser hakkındaki düşüncelerimi yazarken en önemli kısmını ilk cümlede aşikar etmeye çalıştım. Eminim ki yazar da bu yapıtta buna dikkat çekmek istemiştir.
Eserin baş kahramanları Deniz ve Nehir'dir.
Denizine susamış olan bir nehirdir bahsi geçen kişi. Hiç su suya kavuşma çabasına girer mi..? Giriyor işte. Mevzu deli iki yürek olunca sular da okyanus oluyor, nehirlerde denize kavuşuyor. Sanmayın ki kavuşmakla dertler bitiyor, bir vuslat kırk hasreti alnından vuruyor diye. Çünkü her bitiş bir başlangıca gebe olduğu gibi,
Kavuşmalar da ayrılığa gebedir.
Neyin nasıl olduğuna dair merakları gidermek isteyen kişi için eserin okunmasını tavsiye ederim. Çünkü asıl hikaye vuslattan sonra başlıyor. Kitap ki okuyan insanı yüreğiyle birlikte alıp götürüyor.
O yürekler ki ne sahibini ne de sevdiğini unutmuyor. Çünkü yazarın da dediği gibi :
"Beyindekiler silinir ama, yürektekiler asla !"
Ve son olarak eklemek isterim ki, hiçbir de şey yazıldığı gibi yaşanmıyor...
Keyifli okumalar dilerim.. :)
