Zamanın hızına kapılmış bir çocukken, gürültüler arasında bile saf mutluluğun melodisini duyabiliyordum. Oyunlar, kahkahalar, hayatın rengarenk tuvali... Her şey o kadar canlı ve gerçekti ki. Ama zaman, akıp giden nehir misali, beni de sürükledi büyümenin sessiz sularına. Şimdi, gürültü artık dışarıda değil, içimde yankılanıyor. Gülüşlerim bazen sahte, çünkü özledim o saf neşeyi.