En eğitimli köpek bile havlamasını ebediyen tutamaz.
Sayfa 212
Başkalarına hükmetmeye ihtiyaç duymak, onlara ihtiyaç duymak anlamına gelir. Dolayısıyla şef, başkalarına bağımlıdır.
Sayfa 303
Bütün hayata karşı bir mide bulantısıyla uyandım. Yaşamak zorunda olmanın dehşeti yataktan benimle birlikte kalktı. Her şey gözüme boş göründü bir an ve içimden buz gibi bir ses, hiçbir derdin çaresi yoktur, dedi.
Sayfa 147
Okur Takip Önerileri
Ne mutlu yaşamlarını kimseye emanet etmeyenlere.
Sayfa 100
Müziğin ya da düşün hafif bir soluğu, ne olursa olsun, yeter ki öyle ya da böyle bir şey hissetmemizi sağlasın, ne olursa olsun, yeter ki düşünmekten bizi alıkoysun.
Sayfa 53
"Onunla evlensek bile mutluluğumuz sürer" diye düşündüm
Sayfa 221
Haydi, birbirimizin kalbini mesken tutalım. Senin kalbin uçsuz bucaksızdır. Brüt sonsuzluk. Benim kalbimin de manzarası iyi: Senin kalbine bakıyor.
Sayfa 108
Beklenti ile ümit, haz ile sevinç, ceza ile mükafat arasındaki farkı unutturan aşk hastalığına yakalanmaktansa, bacaklarım alçıdayken denize girerim daha iyi.
Sayfa 26
Sevdiğiniz için acı çekiyorsunuz, daha fazla sevin. Aşk yüzünden ölmek, yaşamaktır.
Sevin. Hem yıldızlı hem kasvetli bir dönüşüm bu işkenceye karıştı. Can çekişmenin de bir coşkusu vardır.
Ey kuşların neşesi! Yuvaları var diye ötüşüyorlar.
Sayfa 241 - Cilt 2
Bunun çok garip olduğunu biliyor musunuz? Karanlıklardayım. Biri giderken göğü yanında götürdü.
Sayfa 240 - Cilt 2
Aşkta çocuksu davranışlar, diğer tutkularda ise bayağılıklar vardır. Onu bayağılaştıran tutkulara lanet olsun! Onu çocuksulaştıran çok yaşasın!
Sayfa 240 - Cilt 2
Taşsanız mıknatıs olun, bitkiyseniz küstümotu olun, insansanız âşık olun.
Sayfa 240 - Cilt2
İnsan sadece hayaller kurmak için çıktığı evinden günün birinde kendini suya atmak için çıkar.
Sayfa 156 - Cilt 2
Yüzümde bir nokta seğiriyor. İnce fakat güçlü bir iple yukarı doğru çekiliyor etim. Görünmeyen bir kanca, kalınlığı olmayan bir ip. Kuklacı nerede, diye yukan bakıyorum, içim acı bir alayla dolu. Sabah ezanlarını hep mi severdim? Ses ışığa dönüşür sabahları. Kuklacı cevap vermez. Asla. Kimseyle konuşmayan bir Yaratıcı mümkün mü? Bunları yazmıştım kâğıtlara. Çok önceleri. İşte hepsi burada... Kuklacı ipimi geriyor. Gülümsemeye çalışıyorum, acıyor. Bu da bir nevi vahiy.
Sayfa 30
Birilerinin gelmesini bekliyorum. Arka planda bitmeyen bir uğultu gibi bu bekleyiş. Yorucu. Hayat birilerinin eksikliği olarak çoğalıyor. Zaman geçmiyor, boşluk çoğalıyor sadece.
Sayfa 17