Fadime Yıldırım
@_Kumsaati_
Duisburg
462 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Biliyordum, artık çok geçti. Biliyordum, her şey zamanında ve yerinde güzeldi.
Sayfa 231Kitabı okuyor
Kendinle savaşını kaybetmek nedir, biliyor musun?
Sayfa 153Kitabı okuyor
İnsan durmadan değişiyor. Büyürken, kazanırken, kaybederken. Kimse hayata başladığı, yola çıktığı gibi devam etmiyor, edemiyor.
Sayfa 149Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Kitaplar ve filmler olmasa dünya artık katlanılır bir yer değil onun için.
Sayfa 129Kitabı okuyor
Sessizlik..büyük sessizlik. Yaşlanmak…
Fark ettiği şey, üzerinde yürümeyi kabullenmek zorunda olduğu yeni bir yoldu ve o yolun bir gün kendi önünde de uzanacağını hiç düşünmemişti. Düşünmek istememişti.
Sayfa 95Kitabı okuyor
Baba evinde olmanın sevdiklerinin yokluğunu derinleştirdiğini ve yaşlandığını fark etmişti o büyük sessizlik içinde.
Sayfa 95Kitabı okuyor
Günler, yıllar geçip gidiyor. Bu garip, zalim bir düzen ama her ev aynı. Herkes kendi hikayesini yaşıyor işte. Doğan büyüyor.
Sayfa 34Kitabı okuyor
Seni ne kadar severse sevsin gider. Hatta bazen insan sevdiği için gider.
Sayfa 323Kitabı okudu
Ardımızda bıraktığımızı sandığımız yalnızca günler değildir, bazen kendimiz de arkada kalırız, yoluna devam eden artık bir başkasıdır…
Sayfa 98Kitabı okudu
İnsan hayatta yenildiği yeri geç fark ediyordu. O yer geçip gittikten sonra ardına dönüp baktığında, çoktan yenilmiş ve yere düşmüş olduğunu görüyordu.
Sayfa 98Kitabı okudu
Yaşı kaç olursa olsun insan, anası, babası hayattayken kendini hep birilerinin çocuğu olarak hisseder.
Sayfa 69Kitabı okudu
Etimizden geçen zamanla, içimizden geçen zaman aynı değildi…
Sayfa 67Kitabı okudu
İnsan ölürken değil yaşarken kimsesiz kalıyor.
Sayfa 33Kitabı okudu
…sonuçta, her ölümlü, ölümü merak eder…
Sayfa 25Kitabı okudu
Hayat kötü hatıraları uzatmakla değil, aksine bitirmekle anlam kazanır.
Sayfa 214Kitabı okudu
