NYX
@_NYXx_
Bu çiviyi kim çaktı ve benim çarmıhım kimde?
88 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
İğrençti tadı yaşamın
Düş kırıklığına uğramış, yürüdüm; nereye gittiğimi bilmiyordum, ne bir hedef vardı önümde, ne uğrunda çaba harcayacağım bir şey ne de bir ödev. İğrençti tadı yaşamın, içimde epeydir biriken tiksintinin doruk noktasına ulaştığını duyumsuyordum, yaşam beni içinden kusup atmıştı. Hışımla bozbulanık kent içinde seğirtiyordum, sanki her şey balçık ve cenaze alayı kokuyordu.
Tanrım, diye düşündüm sürekli, ne diye sanki kendimizi böyle zora koşarız?
Sayfa 75Kitabı okuyor
Tüm çabalarımız, tüm uygarlığımız, tüm inancımız, alabildiğine hasta düşümüş kıvancımız ve yaşam isteğimiz, her şey çukuru boylayacaktı. Kültür dünyamız bir gömütlüktü; İsa ve Sokrates, Mozart ve Haydn, Dante ve Goethe gömütlüğün paslanmış tabelaları üzerindeki isimlerden ibaret başka bir şey değildi artık.
Okur Takip Önerileri
Öyle bir hayat yaşıyordum ki, neredeyse konuşmayı unutmuştum.
Sayfa 69Kitabı okuyor
Tanrım, zaten epeydir benim dışımdaki insanların yaşamından, normal kişilerin varlık ve düşüncelerinden yeterince uzak düşmüş değil miydim?
Sayfa 67Kitabı okuyor
İntihar aptalca, ödlekçe ve sefil bir eylemmiş. övülmeyecek, yüz kızartıcı bir çıkış yoluymuş, varsın olsun; bu acılar değirmeninde öğütülmekten insanı kurtaracak en aşağılık çare bile yürekten özlenmeye değerdi, büyüklük ve kahramanlık oyununa yer yoktu bu konuda.
Sayfa 65Kitabı okuyor
Amansız acılarına Tanrı hakkı için yeterince yoğun olarak sık sık katlandığım hayatı bir kez daha sırtlamaktan, havagazı, ustura ya da tabancanın yardımına başvurarak kendimi kurtarma zevkini kimse bana çok göremez.
Sayfa 64Kitabı okuyor
Şimdi bütün bunları gerçekten bir kez daha mı yaşayacaktım? Bütün bu işkenceyi, bütün bu akıl almaz sefaleti, kendi ben'imin bayağılığı ve değersizliğiyle göz göze gelmeleri, serilip kalmaktan duyduğum bu müthiş korkuyu, bu ölüm korkusunu? Onca acının yinelenmesine karşı çıkarak soluğu kaçmakta almam daha kolay, daha akıllıca sayılmaz mıydı?
Sayfa 64Kitabı okuyor
Doğrusu, Nietzsche'nin "Güz Şarkısı"ndaki gibi beni giderek solunmaz nitelik kazanan bir hava içine sürüklemiş yolda daha fazla yürümeyi arzulamam için hiçbir neden yok.
Sayfa 64Kitabı okuyor
Her doğuş, evrenden bir ayrılış demektir; belli sınırlarla çevrilmek, Tanrıdan kopup ayrılmak, acılı bir yeniden oluşum demektir.
Sayfa 60Kitabı okuyor
...insan olmanın daha uzun, daha eziyetli ve çetin yolunu çaresiz yürüyeceksin, ikilikte kalmayıp onu sık sık çoğaltmaya çalışacak, karmaşıklığını daha da büyülteceksin. Dünyanın sınırlarını daraltacak, ruhunu basitleştirecekken, belki günün birinde huzura kavuşabilmek için gittikçe daha çok dünyayı, hatta sonunda dünyanın tümünü, kapsamı genişletilmiş ruhuna acıyla aktarmaktan yakanı kurtaramayacaksın.
Sayfa 59Kitabı okuyor
Nesnelerin başlangıç noktasında ne suçsuzluk yer alır, ne saflık; görünürde en ilkeli de olsa tüm yaratıklar daha yaratıldığı anda suçludur, kendi içinde çelişkilidir, pek çok parçaya bölünmüş durumdadır, oluşum sürecinin kirli ırmağına kaldırılıp atılmıştır, bundan böyle asla ama asla suyun akışına ters yönde yüzemez. Yol gerisingeri suçsuzluğa, yaratılmamışlığa, Tanrıya değil, ileriye götürür insanı.
Sayfa 59Kitabı okuyor
Ne var ki, hayatta her şey bizim düşündüğümüz kadar basit, zavallı budalaca dilimizdeki kadar kaba biçimde olup bitmez.
Sayfa 57Kitabı okuyor
Göğüs, beden her zaman tektir, içinde barınan ruhlar ise iki ya da beş değil, sayılamayacak kadar çoktur; insan yüz zardan oluşmuş bir soğana, pek çok iplikten dokunmuş bir kumaşa benzer.
Sayfa 56Kitabı okuyor
Kimin yaşam yoğunluğu başından beri böylesine zayıf nitelik taşırsa, dünyanın hiçbir ilacı artık onu ayakta tutamaz.
Sayfa 50Kitabı okuyor