Masumiyet çoçuktur paktır .. tecrübe ise yetkin, yetişkindir kirlidir ..
Masumiyet ve Tecrübe. Bu ikisinden şarkılar... Daha önce adıyla bu denli müsemma bir kitap gördüm mü yahut daha önce bir kitap bana bunu gerçekten böylesine hissettirdi mi bilemiyorum.
Adamakıllı -her ne kadar bu tabirden pek hoşlaşmasam da yerine kullanabileceğim kelime
"Düşmedim Daha." Belli zamanlarda bu şarkıya uğrayıp tekrarlarım: "Düşmedim daha."( 90'lar çocuğu abi yahut abla müthiş bir şey :) Ama dinlerken beni adeta yerin dibine sokar, oturduğum yere gömülür kalırım. Yine de: "düşmedim daha."
"Kitapları da varmış, öyleyse okumak gerek bir zaman." "Bütün
Nasıl başlanır söze bilemedim, kapatmıştım hesabımı. Hani olur ya bir anda her şeyi bırakıp gitmek istersiniz kimi zaman, silinmek... Sıkılırsınız, bunalırsınız, her şey herkes üstünüze üstünüze gelir lâkin bir yere kıpırdayamazsınız. Ben böyle zamanlarda sosyal medya hesaplarımı kapatırım, böyle silinirim dünyadan. Belki bir devekuşuyum, kafamı
Paylaştıkça artan mutluluk değil hüzünmüş meğer...
Kısır bir döngünün içindeyim dünden beri: Yazıyorum, siliyorum, yazıyorum, siliyorum... Saçmalarsam affola, ben bilmiyorum 45 yıllık hayat arkadaşını kaybetmenin acısını, yaşım 45'in yarısı bile değil henüz.
Kitabın kapağını aralayınca Hatice Erbaş'ın şu sözü karşılıyor sizi:
"Babanız içerde şiir yazıyor diye
Çocuklarımı sessiz ağlattım
Müzisyen, siyasetçi, yazar, yönetmen, senarist...
Livaneli yapmışsa güzel yapmıştır, ben kim oluyorum da Zülfü Livaneli gibi bir kişiliği eleştireyim? Vasfım ne? İnsanlığa ne faydam dokundu, edebiyata katkım var mı? Yok mu? Öyleyse susayım.
Bir kitabı (kendimizce) olumlu olumsuz yönleriyle değerlendirmek için kitap yazmış olmak mı gerekir?
