Kasketli
@__Prometheus_
Ne senden öncesi , ne senden sonrası...
Elektrik Mühendisi
39 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
...
Tacdin'de vardı azıcık şuur,
Aşk onda bırakmıştı bir parça kusur.
Dedi ki: «Kalk kardeş! Yatağın içinden.
Yeter ah çektiğin yaralann elinden.
Bizler arslanız, onlarsa ceylân,
Onların elinden inlememiz çok ayıp».
Memo aşkla pişmişti tamamiyle,
Dedi ki: «Kardeş! Meğer sen çiğsin.
Sanma ki sağlamım
(1) Heyula: Bazı bilginlerce evrenin ilk maddesi olarak kabul
edilen madde.
(2) Cevher, kendi başına varlığını gösterebilen madde, taş
gibi. Araz ise kendi başına varlığını gösteremeyen, bu hususta cevhere muhtaç olan varlık, renk gibi.Kitabı okudu
Fakat Tacdin herkesten ve bütün yakınlarından
O kadar kardeş, baba ve amcalarından.
Bir genci kendine kardeş yapmıştı.
Hayır... Yanılıyorum ben... Çıra yapmıştı kendine.
Kardeşini görmediği gün.
Çıra görmeyen geceye döner.
Dünya ona karanlık olurdu hepten.
Güneşti çünkü kardeşi, uzaklaşmıştı ondan.
O, Tacdin'in sevinç arkadaşı ve gam ortağıydı,
Başı dertli bir gençti, adı da Memo.
Memo da ona tam tutkun,
Kardeş, baba ve amca gibi bile değildi.
Gerçi ahiret kardeşiydi ikisi.
Ama sanırdım ki dünya ve ahirettir ikisi.
Tacdin Divan Vezirinin oğluydu,
Memo da Divan Kâtibinin.
O iki genç, fakat birbirine tutkun kardeş,
O iki kardeş ve birbirine bağlı dost.
Zamanın Mecnunu ve Leylâ'sıydı,
Biri çağın Vamık'ı, diğeri Azra'sıydı.
Onlar gönülden dosttular, başıboş değil
Aynen güneş ve Müşteri yıldızı gibi.
Sonu olmayan sınırsız güzelliğin,
Zaten sonu gelmez âşıklarının.
Fakat âşıklarla arzu sahipleri ayrıdır.
Bir kısmı faydalanmak ister, öteki feda olmak.
Bazıları canları için ister cânânı.
Bazıları da cânânları için verir canı.
Kimisi kavuşmak ister, Tacdin gibi.
Kimi de derdi seçer, Memo ve Zin gibi.
Okur Takip Önerileri
Haremin sahanlığı nazeninlerden.
Hurilerle dolu olan bir cennetti.
Cennetinde huriler çoktu onun.
Huzurundaki hizmetçileri de meleklerdi onun.
Fakat devlet soyunun iki evlâdı vardı ki,
iffet bahçesinin iki turfandasıydı.
O şahın yanında iki sultan vardı.
O mehtabın yanmıda iki güneş vardı.
Yani o yüce soydan
Hikâye sayfasının yazıcısı.
Rivayet tablosunun eleştiricisi.
Şu plânla resim ve tablo çizdi.
Şu tarzda kalıbı bastı ve süsledi:
Dedi ki: Geçmiş zamanda bir padişah.
Çıktı, hükümdarlığında üstün olarak.
Çeşitli halklar ona itaat eder, bojnm eğerdi.
Soyu Arap, kendisi Kürt bejdydi.
Tahtı Cizre'deydi
(1) Burada --Tevriye» var. Çünkü Halid'e --Allahın Kılıcı»- denilirdi.
(2) -«Zeyn» süs anlamınadır, bey'in adının yarısıdır.Kitabı okudu
KİTABIN KÜRTÇE YAZILIŞ SEBEBİ
Hânî kemalsizliğin kemale ermesinden dolayı,
Kemal meydanını boş buldu.
Yani kabiliyetinden ve ehliyetinden değil.
Sadece hamiyet ve aşiret tutkunluğundan.
Kısacası: inattan ya da çaresizlikten,
Mutat hilafî olarak bu bit'atı işledi. (1)
Duruyu bir yana itip içti tortuyu,
İnci gibi olan Kürt dilini
Düzene
Senin emrin «OL» sözcüğüyle iki âlemi birden
Varlığa getirdi; gerçi amaç insandı.
Bu iki âlemden biridir insanm kendisi,
«Ol» ve »Oldu» emrinin bir harfidir (1).
İşte gerçekten gerçek olan, o harftir;
Hem o emir, hem de yaratış senin kudretine bağlıdır.
Cisimler maddeden resmedilmişler.
Ruhlar ise kutsallıkla nişanlanmışlar.
Bu ruhlarla cisimler cebirle, zorla
Çiftleştirilmişler Allahın emriyle.
Maddenin değeri gerçi düşüktür
Ama kutsallık, güzelliğin ışığmdandır.
İşte bu harf, işlemesi ince bir nakıştır;
Gel gör ki amacıyle anlamı derin mi derin.
Gerçi görünüşte, sen onu en küçük olarak göstermişsin
Ama asIında o, en büyük kalemin nakşıdır.
Görünen ve görünmeyen hep onda mevcuttur;
Erdem de, kusur da hep onda gözükür.
akasyalar
yazlık sinemasında ömrümün
afişi olmalıdır çocukluk bölümünün
zaten iyi insan bir sevdiği artisti unutamaz
bir de akasyaları
eğer ki çocukluğuna açmışsa
yenir de o biliyorsun
ondan sonra ne zaman T elini tutsa
hatırlarsın tadını
neyse
geç oldu ağbiciğim
şimdilik bırakalım
istersen bırakma kağıt bitti zaten
ama ömür bu hep yazmaya sebep
nasılsa devam edeceğiz
yazmaya
yaşamaya.
İkimizde seni seviyoruz ne güzel
Olmuş yerlerine bakıyoruz
Bütün aynalarda
ikimizde seni beğeniyoruz ne güzel
mevsimler geçiyor üstümüzden
susuz bir yolculuk
tıka basa dolu mataralar arasında
ikimizde seni seviyoruz ne güzel
söylenmiş sözleri tekrarlamaktan
ve incinmekten yine
eski yaralarımızdan korkuyoruz
ikimizde saklanıyoruz ne
iyileşmez hiçbir yara bilirsin
tortusu kalır
hangi ses unutturabilir
ilk bıçağın yankısını
sende rehin kalmıştır
gecenin saplantısı
hiçbir yara
hiçbir zaman iyileşmez bilirsin
saklısı kalır
yel esince sızılanır
su susunca ikindilerde
herşey vakitsizce gelişir
çünkü bilirsin
hiçbir yara hiçbir zaman
tam olarak iyileşmez.
gerdan sözcüğüne
bir kuyumcuda da rastlayabilirsin
bir kasapta da
kalbin sızlamaz...
sen güzel olmadan önce
bu kadar güzel değildi güzel
bir yüze bir perçem ne zaman uğrar
tende rüzgar nasıl kayar
sırtındaki ürperti tabiatın en büyük
mucizesidir
bir deprem bur tufan
nasıl çaresiz kalır?
sen böyle güzel
güzel böyle sen
gelecek sen
bekliyorum
gelme sen
de olur
sen de yeter
o zaman mutlaka olur
sen deniz olalı
böyle görünmeye başladı mavi
göz göre göre büyürmüş
umut didişe didişe
aşk yenişe yenişe
mavi yeşile yeşile...
sonra unutmak vardı
hatırlamak içindi bütün muallak resimler
hiç olmamış gibi yapmak
öküz öldüren bir hasrete...
tam soruyordum:
"madem ölecektin
niçin bu kadar güzeldin?"
peçetedeki balığı gördüm
ağlıyordu
niçin ağlar peçetedeki balık diye sordum
"bir mendil niye kanarsa ondan"
dedi Gürdal.
senin adın
buzul mavisi!
çünkü mavilerde uyur,
benden sana geçen
sende beni kalkındıran ne varsa!
sevdiğim,
açlığımın uzak ufku,
her sabah;
güneşten ne zaman işaret alırsan
ne zaman dar gelirse soluğun
böyle uzun sarılmalıklara,
fikrini kurcalarsa eğer
aşık korkular,
işte o zaman
mavilere,
mavilere
uyandır beni...