Herkesin bir hikayesi var.
Kimi pireyi deve yapmış işin içinden çıkamıyor, kimi göremediği gülün kokusuna sevinip şükrediyor. Senin gülüp geçtiğine, bir başkası oturup ağlıyor.
Adım atamıyorsa suya doğru, toprağın umut etmesinden başka ne gelebilirki elinden?
Sonunda hayat veren çoraklaşır, ne bir çiçek yetişir, ne de bir tohum can bulur. Kimse Fark etmeden ruhsuzlaşır.. İşte umudun ölümü böyle gerçekleşir.
"İnsanların ruhunu öldürüyorlar. Asıl cinayet bu... Utanılacak bir cinayet... Bir takım silahlar çıkartıyorlar, insanları öldürüyorlar ve bunu yapanlara devlet diyorlar.
Evlerine, sosyal statülerine, ve paralarına hiç bir zarar gelmesin diye garip insanları harcıyorlar.
Halkın ruhunu kurutuyorlar ve hiç bir şey anlamaz hale getiriyorlar. "