olsaydı mendeki gam ferhâd-ı mübtelâda,
bir âh ile verürdi min bîsütûn'u bâda.
verseydi âh-ı mecnun feryâdumun sadâsın,
kuş mu karâr ederdi başındaki yuvada.
ferhâd'a zevk-i sûret, mecnun'a seyr-i sahrâ,
bir râhat içre her kim ancak menem belâda
rabıta iki cismin beraberliği değil iki kalbin beraberliğidir. efendi babam derdi ki kalp nerede ise sen orada mutebersin. o ki kalbin Rasûllallah’ta (aleyhissalâtü vesselam) sen onunlasın, o ki kalbin şeyhinledir sen onunlasın.