Geçmişin sayfasında yazılan öykü öylesine olağanüstü tatlı, öylesine hüzünlüydi ki tek bir satırını okumak bile cesaretimi kırıp benim güçten düşürmeye yeterdi. Geleceğin sayfası ise Korkunç bir boşluktan ibaretti; yeryüzünün tufandan sonraki durumu gibi bir şey.
Mutluluk, mutlu olma ihtiyacım olmadığına inandığım günden sonra içime yerleşti. Evet, mutluluk için haricî bir şeye ihtiyacım olmadığına inandığım günden sonra..
İşin doğrusu kalbimiz, bizim de acı çekmeye başladığımız noktaya gelinceye kadar başkalarının yaşadığı musibetleri umursamaz. Hemen her zaman bizi de etkilemeye başlayana kadar ötekilerin acılarına duyarsız kalırız.
Dünya hayatında sıkıntılardan tamamen uzak yaşama fikri, gülünç bir fikirdir. Hüzünler ve kederler, kapılarını onlar girmesinler diye sımsıkı sürgüleyenler için anahtar deliklerinden girmeye hep hazır ve tetiktedirler.