Eski halı
İçimde var bir yangın
Alevleniyor gittikçe
Bir çözümü yokki bunun
Harlanıyor gittikçe
Elalemin gözü bizde
Bakıyorlar biz geçtikçe
Kimi eski dost, kimi akraba
Kolluyor avlanmayı akbaba
Sönüverdin
Saman alevi gibi yanıverdin
Ve bir anda sönüverdin
Yolların bana çıkmaz oldu
Bir bilsen yerini kimler doldurdu
Yalancı bir bahar gibisin
Herkesin yoluna çıkar gibisin
Ama sende hint kumaşı değilsin
Senin değerini kimler bilsin?
Okur Takip Önerileri
Dağlara çıkıp düşün. Dünyanın girdabı içinde kalırsan fırıl fırıl dönersin de sonunda kendi yolunu bulamaz, gürültü patırtı yapan bir insan olursun yalnızca.
Sayfa 121Kitabı okudu
Japonya da atom bombasından sonra...
İnsanlar hakkında konuşursak çok sayıda kişi öldü, hayatta kalan bizler de bu durumdayız. Evim, malım, eşim, her şeyim gitti. Ben her şeyini kaybetmiş biriyim. Tüm gücümle mücadele ettim ancak yine de kaybettik. Neden üzgünüm diyeyim? Ne üzüntüm var? Bizim şuanki ruh halimiz daha ziyade yağmurdan sonra aya bakmaya benziyor. Kaybetmekten pişman olmayacağım bir savaştı.
Sayfa 117Kitabı okudu
Bugün de yine hayattayım
Pamuk ipliğine bağlı hayatım
Paha biçilemez.
Sayfa 81Kitabı okudu
Olmuşla ölmüşe çare yok. Aptal liderlere sahip olan bilge insanlara üzülüyorum.
Sayfa 70Kitabı okudu
Her zaman aklımda esersin
Beni bir görsen aklını kaybedersin
Her gece yanına gelir eserim
Buruşmuş hatıralarında bir eserim
Şüheda Sönmez tekrar paylaştı.
Talihim pek açıktır dosttan, dostluktan yana
Vardır her felâkette dostlarımın markası
Öyle çoktur sayılmaz yediğim dost kazığı
Sağlam kalan sadece kulağımın arkası..
Sayfa 128Kitabı okudu
İçine kapanık kimseler duygularının açıkça konuşulmasına başkalarından daha çok muhtaçtırlar. En kabuğuna çekilmiş, sert kimseler de insandır. Böyle insanların ruhuna açıkça seslenmek, dünyanın en hayırlı işini yapmaktır.
Sayfa 411Kitabı okudu
Şiirin ölmediğini, sanat aşkının kaybolmadığını biliyorum. Maddecilik şiiri ortadan kaldıramaz. Bir gün gelecek şiir, sanat varlıklarını, özgürlüklerini, kuvvetlerini açıkça gösterecekler. Cennette sağ salim bekleyen birer güçlü melek şimdi onlar. Yeryüzünde kirli ruhların üstün geldiğini, pısırık ruhların da durmadan yas tuttuğunu gördükçe gülüyorlar. Şiir mi kaybolacak? Sanat mı silinip kalkacak yeryüzünden? Asla! Basitlik mi alacak onların yerini? Ne münasebet! Kıskançlıkla böyle düşünmeyin. Hayır. Şiir, sanat hala yaşıyor, yalnız yaşamakla kalmayıp insan ruhunu kuşatıyor, insan ruhunu yüceltiyorlar. Onların kutsal etkisi her yerde yaygın olmasa hepimiz cehennemde olurduk... Kendi basitliğimizin, küçüklüğümüzün cehenneminde!
Sayfa 409Kitabı okudu
Bir insanın kendi yaradılışının eğilimlerine karşı koyabilmesi zordur. Ama, bunun yapılabileceğini kendi tecrübelerimle biliyorum. Tanrı bize, bir dereceye kadar, kendi kaderimizi tayin etme gücünü vermiş. Bazen canımız bize yasak olan bir şey ister, ayaklarımız bizi yanlış yollara sürüklemeye çalışır. Böyle zamanlarda ne ruhumuzun perhize ihtiyacı var, ne de hareketsiz kalmaya. Yapacağımız iş ruhumuza başka bir besin bulmaktır. Yasak olan meyve kadar doyurucu, ama daha temiz, daha yararlı bir şey. Ayaklarımızı doğru yola çevirmeliyiz. Diğer yoldan daha çetin bile olsa aynı derecede geniş, oyalayıcı bir yol bulunabilir...
Sayfa 399Kitabı okudu
Cahil insanların ruhu gübrelenmemiş, sürülmemiş topraklar gibi katıdır. Önyargılar bu ruhlara, kaya diplerinde biten otlar gibi sımsıkı yapışır, inatla büyürler. Bunları söküp atmak, kökünü kurutmak çok zordur.
Sayfa 376Kitabı okudu