Bazen,kendisine yabancılaşır insan. Yürek divanına taht kuran aciz duygularının hissettirdiği buruklukta yok olur. Nefesi yabancı, sesi yabancı, gözleri yabancı gelir.
“Hayat sahiden yaşanmaya değmeyecek kadar küçüklükler ve bayağılıklarla dolu!…”
“İlkbahar gibi bir mevsimi olan bu dünya,üzerinde yaşanmaya değer…Ne olursa olsun…”
Okur Takip Önerileri
Bana öyle geliyor ki, hakikaten yapabileceğimiz bir tek iş vardır,o da ölmek. Bak ,bunu yapabiliriz ve ancak bu taktirde irademizi tam bir şey yapmakta kullanmış oluruz.
Onunla beni bizim irademizin üstünde bir bağın bağladığına
İnsan kıyafetine,görünümüne ne kadar özen gösterse de ruh terk edince sahipsiz insan bedeni şekilden şekle giriyordu.
Sevmek güzeldir, ama her sevincin bir faturası vardır.
Bense ne yapacağımı bilmiyordum. Kanadı kırılmış bir serçe gibi Aşmunikal’ın avucuna düşüvermiştim. Kendime yasaklar koymam boşunaydı . O çoktan beni ele geçirmiş ,damarlarımda dolaşan kan gibi bedenimin vazgeçilmez bir parçası olmuştu.
Korkum mu daha büyüktü,sevincim mi kestiremiyordum.Bildiğim,onu görmenin beni mutlu kıldığıydı;bildiğim, onu görmenin beni ürküttüğüydü.