"Sevgi, bildiğim en büyük silgidir, en derin ve en acı verici anıları bile siler."
- Louise L. Hay
Bazı cümleleri insan kendinden bile saklıyor; içinde büyütüyor, lakin bir türlü sarfedemiyor. Sanki söylese, yıkılacak şehirler, kopacak kıyamet gibi susuyor. Susuyor ve içinde, taş taş üzerinde kalmıyor.
İnsanlığa olan sevgim arttığı ölçüde kişilere olan sevgim azalıyor. İnsanlığa hizmet yolunda büyük işler başarmayı düşlüyorum sık sık, gerçekten de insanların mutluluğu uğruna çarmıha gerilemeye bile giderim belki, ama öte yandan, bir insanla aynı odada iki gün yalnız kalmaya dayanamam, bunu deneyimlerinden biliyorum. Bana yakın olunca kişiliği onurumu eziyor, özgürlüğümü kısıtlıyor. Bir gün içinde dünyanın en iyi insanından bile nefret edebilirim: yemeği yavaş yavaş yemesi bir kimseden nefret etmeme yeter. Başka birinden, nezlesi var, ikide bir sümkürüyor diye nefret edebilirim... Yanıma yaklaştıkları anda düşman kesiliyorum insanlara. Gelgelelim, kişilerden nefret ettiğim ölçüde insanlığa olan sevgim artıyor.
Fyodor Dostoyevski
Okur Takip Önerileri
Acaba şuanda o ne düşünüyor? Herhalde beni değil... Niçin?.. Onun kafasında bir müddet yaşamak için neleri feda etmem ki?.. Her şeyi...
Sabahattin Ali
Maddi değil manevi olarak "Sen çok yorulmuşsun, bırak biraz da ben taşıyım" sözü keşke sadece maddesel ağırlıklıklar için geçerli olmasaydı. İnsan bazen bir başkasının acısını da sırtlamak ve çokça sırtlanmak istiyor
Sana göre ufak şeylere takılıyor, sana göre gereksiz üzülüyor, sana göre büyütülmecek şeyler bunlar, sana göre uzatılmaması gereken şeyler; peki ya ona göre? Onun dünyasından onun aynasından baktın mı olaya, onun gözleriyle gördün mü yaşananları ya da onun yüreğiyle hissettin mi?
“Uğruna bir şeyler yaptığınız için pişman etmeyecek insanlar için çabalayın,sizin verdiğiniz bütün emekleri görmezden gelen insanlar için değil. Çünkü bir şeye boşa emek verdiğinin farkına varmak kadar kırıcı bir şey yok hayatta…"
Sabahattin Ali
Tolstoy diyor ki: “Sevdiğin insanları kaybetmeye alıştığın zaman, hayatı önemsememeye başlıyorsun."
+İnsan ne zaman ölür?
-Artık hatırlamadığı zaman.
+Başka?
-Artık hatırlanmadığı zaman...
Sonsuzluk ve Bir Gün 📽
Tomris Uyar yorgunluğunu şöyle dile getiriyor;
“Çok bağırdım, duyulmadı.
Artık, fısıldamam bile...”
-Korkma dostum, Tanrı bizimle.
+Tanrı bizim yanımızdaysa onların yanındaki kim?
Saving Private Ryan (1998) 🎬
"Mona Roza'dan ayrıldıktan sonra şiir yazmayı neden bıraktınız?" sorusuna şöyle cevap veriyor Sezai Karakoç: "Hayatının öznesini kaybedince, devrik olur tüm cümlelerin."