Eser
@_eser
Hukuk
Rize
İstanbul, 1 Ağustos 1995
114 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Eser yorumladı.
İlk öğretmenliğe başladığım yıl, yoğun bir çalışma içine girmiştim. Öğrenciler için araştırmalar yapıyor, özenle planlar hazırlıyor, okuldaki tüm öğrenciler için birçok etkinlik tasarlıyor; çocuklar için üretiyor, gecemi gündüzüme katıyordum. Sonradan öğrendim ki aylıkla ödüllendirme diye bir armağan varmış ve beni her gün takdir eden, "Sen geldin okula enerji geldi, hay yaşayasın!" diyen okul müdürü bu ödülü yıl boyu hiçbir üretimi olmayan bir öğretmene vermiş. O zaman anlıyorsunuz ki çalışmak ya da çalışmamak hiçbir şeyi değiştirmiyor.
Sayfa 99Kitabı okudu
Fuzuli'ye yalnızlık nedir demişler...
Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge
Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı
“Bana gönül ateşimde başka hiç kimse yanmaz; hafif sabah rüzgârından başka da kimse kapımı açmaz.”
Bazen insanlar kendini dinlemek şehrin bunalımlarından uzaklaşmak için yalnızlığı seçse de mutlaka bir yârana, eşe dosta ihtiyaç duyar. Sıkıntıya dara düştüğü zamanlarında yanında birilerinin olmasını ister. Kendisine yardımcı olup olamayacağını bilse bile birilerini arar. İnsanların varlığından huzur bulur ya da bulmak ister.
Şair burada sadece gönlünü yakan aşk ateşini hissediyor. (Bu aşk beşeri aşk değil gerçek aşktır.) Hiçbir ziyaret edeni de yok. Öyle bir tasvir yapıyor ki; Ahşap evlerde duranlar bilir. Ahşap evlerin ahşap kapısının bir boşluğu olur illaki ve serin serin esen sabah rüzgârı o kapıyı hafif sallar ve tıkırtı sesi çıkarır. Bu tıkırtının anlamı ise sabah rüzgârı tarafından kapı sanki çalınmış ve şairi ziyarete gelmiştir. Aslında doğal bir olay güzel bir sebebe bağlanarak Hüsn-ü Ta’lil sanatı yapılmıştır. Yani sabah rüzgârının ahşap kapıyı sallayıp tıkırdatması sanki şairi ziyarete gelmiş gibi güzel bir sebebe bağlanmıştır.
Fuzûlî, yalnızlığı o kadar içten anlatıyor ki... Türkçemizde yanmak kelimesi çok farklı anlamlar taşımaktadır. Bu anlamlardan biri de acımaktır. Fuzûlî de beytinde yanmak kelimesini bu anlamda kullanmıştır. Yalnızlıktan dolayı içi yanmakta, yüreği sızlamakta, hayatı paylaşacak hiç kimse yoktur etrafında. İstiyor ki hâline acıyacak biri çıksın. Ne var ki yüreğindeki yangından başka ona sahip çıkacak, sıcaklık verecek hiç kimse yoktur.
İnsan zor zamanlarında kapısını çalacak birini arar; ancak Fuzûlî’nin kapısını sabah esen rüzgârdan başka çalacak hiç kimse yoktur. Divan Edebiyatında aslında sabah rüzgârı (bâd-ı sabâ) sevgiliden müjdeli haber getiren bir postacı gibi tahayyül edilir; ancak Fuzûlî için bu geçerli değildir. Hani rüzgâr estiği zaman, rüzgârın etkisiyle kapı açılıp kapanır ya, işte bad-ı saba sadece öyle bir görev yüklenmektedir. Şairin yalnızlığını geçici bir süre, kendisine ses vermek suretiyle paylaşmaktadır. Bu, ancak mekanik bir paylaşımdır...
Eser yorumladı.
Gerçek yaşını söyleyen bir kadına asla güvenmeyin. Bunu söyleyen bir kadın ağzına gelen her şeyi söyleyebilir.
Sayfa 40Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İyi ki bilmiyor kalabalıklar
Yağmura bakmayı cam arkasından
İnsandan insana şükür ki fark var
Birine cennetse birine zindan
İyi ki bilmiyor kalabalıklar...
Sezai Karakoç
Ben geldim geleli açmadı gökler; Ya ben bulutları anlamıyorum, Ya bulutlar benden bir şeyler bekler. Hayat bir ölümdür, aşk bir uçurum.. Ben geldim geleli açmadı gökler..
Bir yağmur bilirim, bir de kaldırım, Biri damla damla alnıma düşer; Diğerinde durur göğe bakarım. Ne şehir, ne deniz kokan gemiler; Bir yağmur bilirim, bir de kaldırım..
Nedense aldanmış ilk gece annem, Afsunlu bir gömlek giydirmiş bana, İşte vuramadı gökler bana gem, Dinmedi içimde kopan fırtına. Nedense ilk gece aldanmış annem.
Biri çıkmış gibi boş bir mezardan, Ortalıkta ölüm sessizliği var, Bana ne geldiyse geldi yukardan, Bana ne yaptıysa yaptı bulutlar. Biri çıkmış gibi boş bir mezardan.
İyi ki bilmiyor kalabalıklar, Yağmura bakmayı cam arkasından, İnsandan insana şükür ki fark var; - Birine cennetse, birine zindan - İyi ki bilmiyor kalabalıklar.
Yağmur duasına çıksaydık dostlar, Bulutlar yarılır, hava açardı, Şimdi ne ihtimal, ne de imkân var, Göğe hükmetmekten kolay ne vardı. Yağmur duasına çıksaydık dostlar!
Ben geldim geleli açmadı gökler; Ya ben bulutları anlamıyorum, Ya bulutlar benden bir şeyler bekler, Hayat bir ölümdür, aşk bir uçurum; Ben geldim geleli açmadı gökler...