Terk ettiğim her şeyin ağırlığı binle çarpılıp, beynime yerleşti. Hafiflemek bir tarafa, daha da ağırlaştım. Söküp attıklarım tonlarca kâbus olup döndüler bana...
"Yaşar gibi yapmaktan,özlemez gibi yapmaktan,iyiymiş gibi yapmaktan, nefes alıp onu içimde tutmaktan, o nefeste boğulmaktan sıkıldım. Ki nefessizlikten değil nefesten boğulmaktır marifetimiz."
Çağırdığın zaman gelmiyor mu? Bırak gelmesin ... Böylesi
daha iyi. Onu yokluğunda sevmeye devam et ve bekle. Bekle
ki, yüreğini özlemlerin en güzeli doldursun,