Ben de nefret ediyorum.
Kimseye bir şey söyleyemem, işin kötü tarafı. Hayat devam ediyor diyecekler, aldırma diyecekler geçer deyip geçiştirecekler. Hayatın devam ettiğini sürekli hatırlatıp durmaları ne ilginç insanların. Sanki kendilerini de inandırmaya çalışıyorlar. Her acı çekene hayatın devam ettiğini hatırlatmalarından nefret ediyorum.
Sayfa 101Kitabı okudu
Birbirini göremeyen insanlar birbirlerine tutunmaya çalışıyor.
Sayfa 79Kitabı okudu
Umudu ceketimin üst cebinde, en fiyakalı yerinde taşıyorum kimse fark etmiyor.
Sayfa 77Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Eğer bilseydim o gece son kez göreceğimi doyasıya sarılırdım..
Hastane bahçesinde hayatımda ilk kez babam için ağladım. Burnumun direkleri sızlayana kadar ağladım. Hastane bahçesinin telaşlı koşuşturmalarında gizledim ağlamalarımı. O akşam babam için ağladım. Sadece babam için.
O günden sonra, bir daha babamın sesini duyamadım. Eger bilseydim, o gece saatlerce konuşurdum babamla. Doyasıya konuşurdum. Bir göç çocuğuydu babam.
Sayfa 72Kitabı okudu
Acıya gebe anne.
Ölüme doğuyor çocuk.
Sayfa 71Kitabı okudu