kbra
@_kbr_kbr
Bâkî kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş.
198 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Her şey değişirken, değişmeyecek bir şey aramak, o şeye tırmanarak kendine varmaya çalışmak ahmakça.
Kendime hep şunu söylüyorum:
Sen bir ahmaksın!
Her zaman dünyada bulamayacağın şeyleri arıyorsun.
“İnsanlar, bir kafanın içinde ne denli görkemli bir evrenin saklı olabileceğini kestiremiyorlar.”
Okur Takip Önerileri
Ben, genellikle kendi derinliklerimde bile henüz tasarlanmamış eylemlerin, dudaklarımı uzatırken aklıma bile getirmediğim sözcüklerin, tamamına erdirmeyi umursamadığım hayallerin kuyusuyum.
Bu dünyada birinin diğerini anlaması o kadar kolay bir şey değil.
Fakat neyi anlatabilirdim, kime anlatabilirdim? İnsan neyi anlatabilir? İnsan insana, insanlara hangi derdini anlatabilir? Yıldızlar birbiriyle konuşabilir, insan insanla konuşamaz.
"Sonra derler ki bir gurbet daha var, adı duygusal yalnızlık. Kendi duygularımdan çok uzağa gittiğimde olur. Seviniyor muyum, üzülüyor muyum, aşık mıyım, bir derdim mi var, hiç bilmiyorum. İnsan kendinin gurbetine çıktığında, işte orası en koyu yalnızlıktır.”
Belki de anlatmaya çalıştın birilerine.
Kim bilir? Anlatamadın; belki o insanın yüzüne bakar bakmaz anlatmanın yararsızlığını gördün.
Gece gündüz okumak, ciltleri yutmak, uykusuzluklar... Çünkü hiç kimse öğrenmek için okumaz, unutmak için okur insan.
Neden hala hakikatinin peşindesin sen be kadın...Hangi hakikatinin...Ama bilmelisin...Evet evet insan bilebileceği kadar bilmeli...Gidebileceği kadar gitmeli…
Keşke, diyorum
İnsan insanı hiç tanımasaydı!
Biz hepimiz
Bir mutsuzluk töreninde
Varlığıyla yaralı
Birer yeryüzü ağrısıyız.
Bir gün
Yaşayan hiç kimsenin
Anısı olmayacağız.
Yine de
Sonsuzluk bizmişiz gibi
Yaşayacağız dünyayı.
Sonra kalbin sessizce soğuması. Sonra bir ruhsuz yalnızlık. Unutmanın açık hapishanesi.
Ölüm de bırakacak bir gün bizi
Bir gün, yalnız bile olmayacağız.