Sümeyye Tarkan
@_leylim_
11 reader point
Joined on January 2022
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bilal’in beyaz kirpikli mavi gözleri, Rabia’nın yeşil benekli bal gözleri iki elektrik cereyanı gibi birbirine çarptı. Bilal’in gözleri kavga meydanından ric’at etti. Silahları müsavi değildi. Rabia’nın ona zaafı yok. Bilal, onun hayatında bir defa gelip geçmiş, bir tek noktada temas edip ayrılan düz bir hat gibi. Rabia, Bilal’in hayatında düz bir hattı mütemadiyen aşağıdan yukarıdan saran bir helezon gibi…
Sevdiğimiz her şey esasen bizimdir. Kalbimizin içindedir.
Reader Follow Recommendations
Sevmek hiçbir zaman günah değildir. Sebebi vücudumuz bu… Evet sevmenin de marazî tarafı olabilir. Fakat o da gelir, geçer…
Her şey an, an nûr içinde, sonra daimi karanlık…
milletin yarısı öbür yarısının hayvaniyetini doyurmakla meşgul.
uygarligimiz bize buzdolabini, televizyonu ve uzaya atilan fuzeleri vermekle birlikte beraberinde hidrojen bombasini ve gaz odalarini da getiriyordu (buna sasmamak gerekir cunku bizim uygarligimiz, kismen de olsa, atesli silahlara dayanir. dinamik harekete dayali dunyamiz bizi simdiye kadar esi gorulmemis kesiflere ulastirmis olmakla birlikte insanliga bazi anlarda tam anlamiyla yok olmaya yoneltecek yorucu ve yipratici hayat duzenini de getirdi.
Sümeyye Tarkan
, Added the 2024 reading target.2024 READING GOAL
1/40 books - %3 completed
1 books read
40 books
160 pages
0 reviews
8 quotes
Should read 1 book in 6 days.
en insanlık dışı evren bile alışkanlığın zoruyla insancıl hale gelir. bu dünyanın karanlıklarında binlerce ahlaksızlık gizlidir.
sahi, bir erkeğin bir kadına karşı işleyebileceği en kötü, en çirkin eylem ne olabilirdi?
bütün kırgınlığına, çaresizliğine, terk edilmişliğine rağmen hatta belki de bu kırgınlık, çaresizlik ve terk edilmişlik yüzünden o güzel kadını hemen hemen her gece rüyasında görmüş, ateşli nöbetlerinde adını sayıklamış, bu acı dolu yalnızlıktan kendisini ancak p kadının çıkartabileceğini düşünmüştü.
zamanın mahpuslarıydı onun ölüleri, doğduklarında önlerinde uzanan zamanın içinde sanki onları hiçbir şey durduramayacakmış gibi yürümüşler, ölüm önlerini kestiğinde doğumlarıyla ölümleri arasındaki zamana kısılıp kalmışlardı. geriye döndüklerinde doğumlarının ardına geçemiyor, ileriye yürüdüklerinde ölümlerinden öteye atlayamıyorlardı; artık sonsuza dek doğdukları anla öldükleri an arasında dolaşmak zorundaydılar. iki kesin tarihin kıskacında donmuş ve hiç değişmeyecek olan hayat hikayelerini anlatıp her anlattıklarında yeni ayrıntılar yeni olaylar ekleyerek değişmeyecek olanı sözleriyle değiştirmeye uğraşıyorlardı.