Mela,
Mesela sen hiç çıkmasaydın karşıma daha güçlü olurdum ben, daha savaşçı olurdum; hem başkalarıyla hem kendimle savaşırdım. Ama sen çıktın, bana bir kalbim olduğunu hatırlattın, sonra da aldın gittin. Şimdi bomboş yeri, BOMBOŞ. Ne geri getirmeye niyetin var ne de yerini kalbinle doldurmaya. Ama sen çıktın, ben güçsüzlüğümün farkına vardım. Bu hayatta kaybetmenin de olduğunu anladım. Ve her şeyi kaybetmek istedim, KAYBETTİM. Ama sen çıktın ben duygularımın farkına vardım. Ben sevmenin nasıl olduğunu, özlemin nasıl öldürdüğünü gördüm, ÖLDÜM. Ama sen çıktın bana imkansızın ne olduğunu gösterdin. Bana yıkılmanın ne olduğunu gösterdin, bana susmanın ne olduğunu gösterdin, bana ağlamanın ne olduğunu gösterdin, bana dokunamamanın ne olduğunu gösterdin, bana vazgeçmenin ne olduğunu gösterdin; YIKILDIM; SUSTUM; AĞLADIM; DOKUNAMADIM; VAZGEÇTİM.. Sen hep doğrusunu işaret ettin elinle, elinden tutup o işaret ettiğin yere gitmek istedim, niye izin vermedin? Neden bu kadar acı veriyor bana senin seçimlerin..