evin
@_miyavsu
psikolojik danışman
ytu|pdr
24 December
15 reader point
Joined on October 2022
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
İnsan, acıya katlanmayı öğrenmeliydi.
İnsan başkalarına yardım etmediği
sürece yapayalnızdır.
Birisini sevmek sadece güçlü bir duygu değildir; bir düşünce, bir yargı, verilen bir sözdür. Eğer sevgi sadece bir duygu olsaydı, karşılıklı verilen sonsuza kadar sevme sözlerinin hiçbir temeli kalmazdı. Duygu geldiği gibi, gider. İçinde yargı ve düşünce yoksa eğer, onun sonsuza dek süreceğinden nasıl emin olabilirim?
Reader Follow Recommendations
eğer ben, birisini seviyorsam, herkesi seviyorumdur, dünyayı, yaşamayı seviyorumdur. eğer bir kişiye «seni seviyorum» diyebiliyorsam, ''sende herkesi seviyorum, seninle tüm dünyayı seviyorum, sende aynı zamanda
kendimi de seviyorum'' diyebilmeliyim.
“Süt, sevginin ilk görünümünün ilgi ve onaylamanın simgesidir.
Bal, yaşamın tatlılığını, ona duyulan sevgiyi ve yaşamanın mutluluğunu simgeler.
Annelerin büyük çoğunluğu süt verebilmektedir ama onların pek azı bal da ekleyebilirler. Annenin bal verebilme yetisine sahip olabilmesi için sadece iyi anne olması yetmez, mutlu bir kişi de olmalıdır.”
sevginin kökleri insanın seçebilme yetisine uzanan, sevilen insanın gelişip, mutlu olması için harcanan çabadır.
kendime duyduğum sevgi, başkalarına duyduğum sevgiye koparılmayacak kadar sağlam kaynamıştır.
olgunlaşmamış sevgi «seni seviyorum, çünkü sana gereksinimim var» der. olgunlaşmış sevginin söylediği ise «sana gereksinimim var, çünkü seni seviyorum»-dur.
“Sevginin yıldırımı düştü mü bir yüreğe, bil ki sevgi baş verir o yürekte,
Yüreğinde büyümeye başladı mı Tanrı sevgisi, hiç kuşku yok ki sevmeye başlamıştır Tanrı seni..”
Rumi.
şu eski Fransız şarkısının dediği gibi, “l’amour et l’enfant de la liberté” sevgi özgürlüğün çocuğudur, o asla zorbalığın çocuğu olamaz.
Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz etken ilgidir.
Bir kişi bir başkasına ne verebilir? Sahip olduğu en değerli şeyden, yaşamından, kendinden bir şeyler. Bu tabii ki kişinin yaşamını bir başkasına adaması anlamına gelmez —içinde yaşattıklarıdır vereceği şeyler, sevinçlerini, ilgisini, anlayışını, bilgisini, nüktesini, üzüntülerini verebilir—
Sevgi olmadan insanlık bir gün için bile var olamaz. Ne var ki, insanlar arası birliği başarmaya «sevgi » adını verdiğimiz zaman kendimizi bir dolu güçlüğün içinde buluveririz.
insan düş kırıklığıyla, üzüntüyle, sevgi özlemiyle, hiçlik ve ayrı olma korkusuyla doluyken yaşama şansına ‘bir kez’ sahip olduğunu nasıl aklına getirebilir?
“Kim bir yaşamı kurtarırsa, tüm dünyayı kurtarmış olur, kim bir yaşamı yok ederse, dünyayı yok etmiş olur.”