Ne çok güzellik var sanatta! İnsan gördüğünü aklında tutabilirse, her zaman yapacak, düşünecek bir iş bulur kendine, yalnız kalmaz hiç, gerçekten yalnız sayılmaz.
Reader Follow Recommendations
Hava ılık, aydınlık bir gökyüzü, deniz engin. Adalar kadife üzerine atılmış pırlantalar gibi...
"Gözlerimi kapadığım zaman senin hayalini görüyorum..." diyorsun. Ah Aliye, ben gözlerim açıkken bile hep seni görüyorum. Her şeyde senin hayaline tesadüf ediyorum.
Büyük meseleler yüzünden harcamış olsaydım hayatımı; küçük dünya meseleleri yıpratmasaydı beni.
Seni her gördüğümde,
Her karşıma çıkışında sen,
Her saklandığında, çocuksu...
Karşımda...
Senin her karşına durduğumda
Ben
Senin yanında
Seni düşünüyorum
Seni
Ben
Hiç unutmuyorum.
Kendisini gözümün önüne getirince yalnız bu güzel çehreyle karşı karşıya oturmak, onu uzun uzun seyretmek istiyorum. O zaman adeta bir yorgunluktan dinleniyormuş gibi olacağım.
"Müzeyyen," dedim, "sende hicran yarasından derin yara mı var?"
Verdiği cevabı alıp, suda eritip, yemeklerden sonra bir kaşık: "Ben böyleyim."
Birdenbire,
Birdenbire;
Her şey birdenbire oldu.
Kız birdenbire, oğlan birdenbire;
Yollar, kırlar, kediler, insanlar...
Aşk birdenbire oldu,
Sevinç birdenbire.
Olmayacak bir şey için insan, niçin kendini üzmeliydi?
Ama bu bir hayaldi artık. İnsan ömrünün yarısı böyle hayallerle, düşlerle geçiyordu işte.
