Silinir kış cemre düşer toprağına
Nergiz açar yaz olursun ülkem
İzler bırak dağlara
Dağlara hükümran
Ben ki döneceğim
Döneceğim bir zaman
Kül döner ateşine
Zaman kekemeydi ve tarihe sızan
soytarılar gördük gencömrümüzde
ölüm peşimize düşende bir göçebeydik
suretimiz ağardı kurulan darağaçlarına
bütün sığınaklar uçurumlara açılırdı.
neden göğsümde bentlerden onca gürûh. soramam, kendime tanıdığım mehil biter.
hangi gönle düşsem kapan dolanır ayaklarıma
çünkü ne kadar öpülse yine de kanar bazı yazgılar
bundanmış ve hep yemin konuşmak gerekmiş: herkes gider ve yas evlerin küçük oğluna düşer..
bir şarkı ağlar kahvelerde, her yaraya susarım. taşrada sıkıntıyla söylenince bazı sözler
patikalarda bırakırım canımın her yükünü, eve dönerim
kirpiklerimde pusu, kalbimde mushaf, avuçlarımda eylül
kırılmış bir güz ayazı kime dönerim..