YERYÜZÜ AŞKIN YÜZÜ OLUNCAYA DEK
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Sen gelince güzelleşir etrafımda ne varsa
Ellerim de güzelleşir, gözlerim de, sözüm de.
Savatlanır yüreğim baştan başa seninle
Yeryüzüm de sen olursun, mübarek gökyüzüm de
Sen gülünce açılır kır çiçekleri
Usulca boy verir gönlümün sarmaşığı
Aydınlanır yanım-yörem... şaşar kalırım
Ey içimin-dışımın sümbül ışığı.
Ve sen konuşunca güneşler doğar
Cıvıl cıvıl kuşlar konar avuçlarıma
Dağılır bütün efkârım.
Türkü de sen olursun, kelâm da, aşk da
Sürmelim, füsunkârım
Sen susunca susar bütün şarkılar
Söylenmez olur adım.
Değirmen taşları dönüp durur üstümde
Kırılır kolum-kanadım.
Sen gidince küçük kıyamet kopar
Başlar karanlığım artık.
Bir vehim, bir korku, bir efkâr
Yüreğime demir atar yalnızlık...