Dikkat: Spoiler yoktur, yalnızca yoğun duygular içerir.
Öncelikle belirtmek isterim ki kitabın ilk bölümünden son bölümüne kadar ağladım. Kitaptaki her bir cümle yüreğimi dağladı.
Fikrimce Şeker Portakalı'na kıyasla çok daha yoğun duygular barındırıyor Güneşi uyandıralım.
Bana kitabı okurken sanki ben de Zeze'den bir parçaymışım gibi hissettirdi. Zeze'yle güldüm, ağladım, büyüdüm, özledim... En çok da özledim, Zeze'yle özledik. Belki de onun gibi baba yokluğu çektiğimden, belki de sevdiklerimi hep kaybettiğimdendir kitabın beni etkilemesi, bilmiyorum ama, Güneşi Uyandıralım benim kalbimdeki güneşi uyandırdı. Sizin güneşinizi de uyandırması dileğiyle.
