Ortamın önemi:
Neden kimi insanlar kendine güvenli, güler yüzlü, gelecekten umutlu da, kimilerinin güveni yok, omuzları düşmüş, suratları asık ve mutsuz?
İçinde yetiştikleri ortamın geliştirme özelliği farklı.
Biri ailesi, öğretmeni, toplumu tarafından geliştirilmiş, öbürü geliştirilmemiş, kalıplanmıştır.
İnsanın bir potansiyel olduğunun 'farkında olmayan yönetici', yönettiği kişilerin gelişmesine önem vermez. Herkesin, kendisinden ne kadar çok korkarsa o kadar çok çalışacağını düşünür. Bundan dolayı bu korkunun sürekli olmasını sağlar. Ama yönetici " BENDEN KORKUN" demez; korkunun adını değiştirir, "SAYGI," der. "BANA SAYGI GÖSTERİN!" dediği çevresindekiler onun ne istediğini gayet iyi anlar.
Genellikle korku tabanlı yöneticiler saygı kavramını kullanarak kendisinden korkan çalışanlar yetiştirir ve bu çalışanların potansiyelinin ne kadar olduğu ve gelişirse ne gibi yararlar sağlayacağı ile de ilgilenmezler.