"dönem kötü, kimsenin kimseye güveni yok, " derdi her gelişinde. "Bak, en ufak bir şey sezdireyim demiyesin ha! Babam mezardan kalkıp gelse, ona bile inanmayacaksın, anladın mı?"
İşte şimdi Seyde, bozaevinde gözlerini yerden kaldırmadan oturuyordu. Sanki ayıp iş yapmış gibi, gözden ırak bir köşeye çekilmiş, hiç konuşmadığı için atkısını ağzınadek sarmıştı.