Çocukluk: Sıkıntılar İçinde Bir Memur Ailesi
Bizim yaşlarımızda, çocuk yaşta, en çok giyilen şey, cızlavet lastikler vardı. Başka türlü ayakkabı falan alamazdık. Ama amcam bize zaman zaman bayramda ayakkabı alırdı. Doktor amcam... Zaten elini öperdik amcamın bayramlarda. 5 lira, 2,5 lira falan para verirdi. Onları da getirir koşa koşa annemize
_Derin acılar, insanı seçkinleştirip diğer insanlardan farklı kılar.
_Wagner, çok derin acılar çeken biri – diğer müzisyenlerden üstün yanı da bu. Her alanda Wagner'e ve bestelediği müziğe hayranım.
_Derin acılar çekmiş her insanın ruhsal iğrençliği ve gururu, bir kişinin ne kadar acı çektiği, neredeyse onun değer dizgesi içerisindeki yerini
ŞİMDİKİ ÖYLE Mİ?..
Önceki, nasıl desem, heyecanlıydı; etrafına da bulaşan bir kıpır kıpırlığı vardı. Nasıl da kapıldım ona? Gençlik işte. Bir gün Kadıköy rıhtımında yürüyorduk. Tiyatrodan Haydarpaşa'ya doğru. Bırakın yazı, daha bahar gelmemiş. İlk tanıştığımız zamanlar. Aramızda daha yeni yeni belli oluyor bir şeyler. Rahmetli -ay rahmetli de nereden çıktı, ha
KARANFİL KIZ
O zamanlar dünya gerçekten de bir öküzün boynuzlarında
durmaktaymış ve Karanfil Kız'ın bu aşırı gelişmiş iribaşa söyleyecek
bir çift sözü varmış.
Ama dur bak, en iyisi baştan başlayayım. Şimdi bu Karanfil Kız
babasını fazla görememekten şikâyetçiymiş. Çünkü adamcağız
haftanın her günü, hatta bazen haftasonları bile geç saatlere
zabit ve kumandan, zabit ve kumandan ile hasbihal, hasbihal ile hasbihal.
okumuş olduğum 
Zabit ve Kumandan ile Hasb-ı Hâl kitabı dizin içeriği sıralaması olarak 
Mustafa Kemal Atatürk 'ün 
Nuri Conker 'in yazmış olduğu kitaba gerek nazire yaparak gerekse onunla hasbihal (söyleşi) yaparak oluşturduğu metin ve devamında Mustafa Kemal Atatürk 'ün nazire/hasbihal yaptığı kitabın 
Zabit ve Kumandan metninin yer alması şeklinde oluşturulmuş.
ben ise adı geçen bu kitap/lar
Zabit ve Kumandan ile Hasb-ı HâlMustafa Kemal Atatürk · Genelkurmay Askeri Tarih ve Stratejik Etüt Başkanlığı Yayınları · 20101,541 okunma
yemekhanede yemek alırken yanımdaki kız pepsi aldı. sonra yanılmıyorsam yanındaki çocuğa "bu israilin değil dimi" dedi çocuk duymadı. sonra ben kıza, bu da israilin dedim. "aa öyle mi teşekkür ederim ben dikkat ediyorum da" dedi. sonra yerine koydu. insanlık için küçük benim için büyük bir şey başarmış gibi mutlu hissettim :')