Kafalarımızın icindeki o inatçı küçük ses bize neden bu kadar eziyet ediyor? Bize hayatta olduğumuzu,ölumlulugumuzu,ruhlarimizi hatirlattigi icin olabilir mi acaba çünkü bunlara teslim olmaktan ölesiye korkarız ama yine de kendimizi hiç olmadık ölçüde sefil hissetmekten kurtulamayiz.Fakat çoğu zaman bizi benliğimizi farkına rn çok vardıran da yine acı değil midir?