Hər birimiz Səlimin həyatından bir parça yaşamışıq. Bəzən hər kəsi olduğu kimi qəbul edib sevdiyimiz təqdirdə bizim sevmədikləri xüsusiyyətlərimizi üzümüzə vuran insanlar olur. Yalnız lazım olanda bizim bu saflığımızdan istifadə edib digər zamanlarda bizi öz yaşantılarından uzaqlaşdırırlar. Kitab iki-üç gün içində oxunub bitiriləcək kitab deyil. Dərk edilməsi, anlaşılması zaman alır. Bəzi hissələrini tamamən anlamadım. Amma kitabı oxumağı buraxmadım çünki bir çox insanı intihara təşviq edən o səbəbi axtarırdım. Hər kəsi saf sevgiylə olduğu kimi sevə, sonsuz yaxşılıqlar edə bilərik. Bəs, özümüz? İnsanlara bu qədər dəyər paylayarkən bəzən özümüzə də bir parça vermək yadımızdan çıxır. Rəbbləri onları sevgi ilə yaratdığı kimi bizi də yaratdı. Unuduruq. İnsanlar üzülməsin deyə etmədiyimiz milyonlarca şey gündən- günə bizi məhv edir. Səhv etməkdən qorxuruq və beləcə yaşamağı buraxırıq. Çünki yaşamaq səhvlərdən nəticə çıxarılaraq öyrənilir. Etdiyimiz səhvlər altında əzilməyimiz üçün deyil, təcrübə qazanmağımız üçündür. Nə vaxtsa yaşayacağıq deyə gözləyirik. Və hələ yaşaya bilmədən özümüzə ölümü layiq görürük. Buna səbəb olan ətrafımızdakı insanlar , bizi böyüdən valideynlər ola bilər. Nə qədər çətin olsa da bundan qurtulmalıyıq. Səhvlər etməliyik və yaşamağı öyrənməliyik. Və ən əsası özümüzü olduğu kimi sevməliyik. Bunu bizdən daha yaxşı heç kim bacarmaz.
Oxumağa dəyər bir kitabdır. Xoş oxumalar)