Kitabı 2’ye bölebiliriz;
Roman kısmı diye ki bu kısmı tek oturuşta okudum.Kah güldüm,kah üzüldüm ve ağladım.Valmir’in annesiyle olan küçüklük anısında.”Kocasının uydusu gibi yaşıyordu ona verilen hayatı.” çok da anlamlıydı.
Diğer kısmı da son bölümlerdeki insanlık ve dünya düzeni dersindeydi ki her cümle sonrasında 10 dakika düşüncelere dalmadan edemiyordum.O yüzden bu kısım biraz uzun sürdü :))
Umarım 
Erdal Demirkıran bir gün tanışırız...
