Ah Milena! Pek çok şeyin bambaşka olmasını isterdim.
Mesela bakınız,ben ümit kelimesinin aynı zamanda korku ifade ettiğini düşünürüm.Çünkü ümit,olması ve olmaması ihtimali olan bir şeyin olacağını farz etmektir.
Halbuki mesele çok basit:
İnsan hastalanır ve ölür.
Okur Takip Önerileri
Bir süre sonra gözyaşları akamaz olur,insanın içi de dışı da kururmuş.İstese de ağlayamazmış artık.Ben de öğrendim,iyi biliyorum bunu.
Sen nereden bilebilirsin ki benim ruh halimi! Ben bu hale gelene kadar nerelerden geçtim,ne bilirsin sen?
Şimdi tutunmak zamanı hayata,tırnaklarımızı hayata geçirmek zamanı.Yüzünü yere indirme,senin utancın değil yaşadıkların.Yarım kalan hesapların ödeneceğine dair inancını diri tut!
Gerçekten de adlar çok önemli değildir.Hikayenin insanın burnunu sızlatan hüznü,adları gizler.
Korkarım sevgili doktor,bu mektuba kendimi üzerek başlayacağım
Çabuk büyüyen bir çocuk gibi,
Ceplerimin nerede olduğunu unutacağım önce
Ve mazi gizlenecek bir yer bulamayacak kendine.
Sonra bir menekşeyi teheccüde kaldırmayı unutacağım.
Unutacağım,hangi şehirde durursam yar beni karşılar.
Nerede ölürsem bahtıma idamlar çıkar
Gülümseyen bir arap olacak yüzümün size bakan tarafı,
Terkedip gitmelerin ağırlaştığı bir güz olacak öte yarısı.
Benim kalbim bir ıslahevidir doktor.
Yetim bir çocuk durmadan azarlanır içinde
Benim kalbim gövdesi ıslahevlerine çakılı bir kuştur
Uçmayı bilmeden ölür kenar otellerde
Kalbim ıslah olmaz bir kuştur doktor
Tıkanır,ölür metropollerde.
Ben hep aynalardan geçerim doktor,
Aynalar benden geçer.
Araf'tan bir sepet sarkıtırım aşağı,
Doluşur içine narin böcekler.
Yaşamayı yeni öğrenmiş kelebekler,
Üşüşür ben kalbimi sarkıtınca aşağı.
Ben hep aynalardan geçerim doktor!
İnsanın söz geçiremediği duygular vardır,engelleyemediği düşünceler.Nezaket başkadır,insanın içinden geçenler başka.
Bizim kaderimiz mühürlü oğlum mühürlü.Bugün mutluluktan müebbet yesek,yarın af çıkar.
Bulduysam da tanıyamadım.Yanından geçip gitmiş olmalıyım.
