At vuruldu; içim paramparça Rüveyda.
Gölgelerin ardına sakladım kusurumu.
Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
Ben burda damla damla eriyip akıyorum Yine de, çiğnetemem kimseye gururumu
İstenmediğim yeri sessizce terk ederim Hâtıra kalsın diye bırakır da ruhumu Mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim.